μια πολύ φανταστική ιστορία...

Σκούπισε το παχύ μουστάκι του με την χρυσοκέντητη πετσέτα του ξενοδοχείου. Με το μικρό δάκτυλο, με το μεγαλωμένο νύχι έξυσε το μέσα του αυτιού του, κοίταξε αν κόλλησε κάτι στο νύχι... Το τίναξε να ξεκολλήσει...

Με το ίδιο νύχι, δοκίμασε να καθαρίσει ένα μικρό κομματάκι κρέας που κόλλησε στα δόντια του, μετά που κατάπιε την τελευταία μπουκιά απ' τα αμπελοπούλια που είχε μόλις καταβροχθίσει...

Χτύπησε τα δάχτυλα του στον αέρα για να καλέσει τον σερβιτόρο, κι αυτός έτρεξε κοντά του να δει τι θέλει. Ο κύριος τον κοίταξε και του είπε να φωνάξει τον υπεύθυνο. Ο νεαρός σερβιτόρος έφυγε ξέροντας ότι σε κάτι είχε φταίξει και πάλι. Ο μαιτρ πλησίασε χαμογελώντας, μ' εκείνο το πλαστικό χαμόγελο που ποτέ δεν έσβηνε απ' τα χείλη του, και ρώτησε πως μπορούσε να εξυπηρετήσει. Ο κύριος απάντησε: "Το ξέρεις ότι μ' ενοχλούν οι γκέυ σερβιτόροι. Μην τους στέλνεις σ' εμένα. Ας εξυπηρετούν άλλους που τους ανέχονται και τους ενθαρρύνουν". Ο μαιτρ απολογήθηκε, και φώναξε μια κοπελίτσα να πλησιάσει για να εξυπηρετήσει τον κύριο. Ο κύριος παράγγειλε το κονιάκ. "Το καλό κονιάκ..." είπε με νόημα...

Κτύπησε το κινητό του κυρίου. Η φωτογραφία στο κινητό, που κουδούνιζε κάποια ηλεκτρονική μουσική, ήταν κάποιου γνωστού μεγαλοεπιχειρηματία. Ο κύριος το απάντησε και μίλησε για λίγα λεπτά. Ήξερε πως μπορούσε να μιλήσει ελεύθερα.... αυτόν δεν τον παρακολουθούσε καμιά υπηρεσία πληροφοριών.... Η συνομιλία ήταν για μια.... μικρή παρέκκλιση, σ' ένα .... μικρό εργοστάσιο, συμπτωματικά κάποιας βαριάς βιομηχανίας καμιά κατοσταριά μέτρα από την κατοικημένη περιοχή της πόλης, που χρειαζόταν ο μεγαλοεπιχειρηματίας. Κανένα πρόβλημα. Θα βρισκόταν και γι' αυτό η λύση... Για όλα υπάρχουν λύσεις... Φτάνει να υπάρχει η καλή ... θέληση... ("πόσο πάει η καλή θέληση σήμερα;" μονολόγησε... "με την ισοτιμία του ευρώ να πέφτει...")

Επέστρεψε η κοπελίτσα με ένα τεράστιο κρυστάλλινο ποτήρι κονιάκ, βοημικό κρύσταλλο βεβαίως - βεβαίως, στον δίσκο... Έσκυψε να το βάλει στο τραπέζι του κυρίου. Ο κύριος έριξε μια ματιά στην πίσω ανατομία της κοπελίτσας, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να κρύψει το τι έκανε ("τους αρέσει" πάντα έλεγε) και απότομα έχωσε το κινητό του κάτω από τη φούστα της και τράβηξε μια φωτογραφία για τη συλλογή του. Η κοπελίτσα κοκκίνισε κι απομακρύνθηκε αμήχανα με τα μάτια της να βουρκώνουν...

Ο κύριος έβγαλε ένα πούρο, Αβάνας φυσικά ("ο Κάστρο είναι δικτάτορας αλλά ξέρει να φτιάχνει πούρα!" είχε πει κάποτε σε μια συγκέντρωση φίλων), δάγκωσε την άκρη... την έφτυσε και το άναψε. Το διπλανό τραπέζι άρχισε να διαμαρτύρεται γιατί ο χώρος ήταν κλειστός και η νομοθεσία.... Ο μαιτρ πλησίασε γρήγορα στο διπλανό τραπέζι και τους ζήτησε όσο πιο ευγενικά μπορούσε, να περάσουν από το ταμείο να πληρώσουν και να εγκαταλείψουν το εστιατόριο του ξενοδοχείου άμεσα...

Τέλειωσε το κονιάκ του... σηκώθηκε... το πούρο ακόμα στο στόμα... σκέφτηκε να ζητήσει τον λογαριασμό ... μετάνοιωσε... αφού έτσι κι αλλιώς και πάλι δεν θα δέχονταν να πληρωθούν, οδηγίες του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου...

Βγήκε απ' το ξενοδοχείο και προχώρησε προς το αμάξι του, μια καλογυαλισμένη λιμουζίνα παρκαρισμένη στη σκιά, δίπλα από την είσοδο του ξενοδοχείου σε δύο θέσεις για ανάπηρους... ("τι ηλίθιοι να βάζουν θέσεις για ανάπηρους εδώ" σκέφτηκε "Ποιος ανάπηρος θα 'ρθει εδώ να παρκάρει... εκτός ίσως απ' τον... Σόιμπλε;" χαμογέλασε με το αστείο του)...

Μπήκε στο αμάξι του ξεκίνησε τη μηχανή, το αυτόματο σύστημα ρύθμισης της θερμοκρασίας ξεκίνησε από μόνο του το κλιματιστικό αφού ήταν μια ζεστή μέρα...

Κινήθηκε προς την έξοδο του ξενοδοχείου ενώ σχημάτιζε στο κινητό του τον αριθμό κάποιου συνάδελφου... Βγήκε απ' το ξενοδοχείο... έστριψε αριστερά και πάτησε το γκάζι για να αναπτύξει... Πέρασε το φανάρι ενώ ήταν κόκκινο και για κακή του τύχη τον είδε κάποιος αστυνομικός της τροχαίας. Του έγνεψε να σταματήσει... Αυτός σταμάτησε κι άρχισαν να συζητάνε "Όχι δεν γνώριζε ποιος ήταν", "Όχι δεν τον ενδιέφερε ποιος είναι", "Θα χρειαζόταν να τον καταγγείλει για παραβίαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας", "Ο αριθμός του είναι ΧΧΧΧ", "Καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό"...

Έβαλε ο κύριος την καταγγελία στο συρτάρι μαζί με τις άλλες. Εκεί θα έμενε... μαζί με τις άλλες. Ποιος μπορούσε να τον υποχρεώσει να πληρώσει;

Άναψε εκνευρισμένος το ραδιόφωνο... Οι ειδήσεις μιλούσαν για την κατάσταση στην Ελλάδα... Έβρισε τον Βαρουφάκη... Όλοι βρίζουν τον Βαρουφάκη αυτές τις μέρες... Ακόμα κι η μαντάμ που καλά καλά δεν ξέρει να γράψει τρεις λέξεις Ελληνικά με σωστή ορθογραφία... Ναι, ναι αυτή με το πεκινουά αγκαλιά στην φωτογραφία του προφίλ της, στο Facebook, που έγινε ξεφτέρι στα της οικονομίας και μιλά για απομειώσεις και αναδιαρθρώσεις λες και μιλά για συνταγή γλυκού.

Έφτασε στο γραφείο του, χαιρέτισε την γραμματέα του, μπήκε στο προσωπικό του γραφείο και φώναξε τη γραμματέα να του φέρει τον καφέ του. Είχε να κάνει ένα σημαντικό τηλεφώνημα το απόγευμα κι ήθελε να είναι ξύπνιος όταν το έκανε.

Η γραμματέας μπήκε μέσα, του είπε ότι τον γύρευε η γυναίκα του (της απάντησε πως δεν ήρθε ακόμα στο γραφείο αν τύχει και ξανατηλεφωνήσει). Άφησε τον καφέ. Τον ρώτησε αν θέλει κάτι άλλο. Αυτός της έγνεψε πως όχι. Γύρισε να φύγει και με το πλάι του ματιού της τον τσάκωσε και πάλι να την κοιτάζει ... (αφού είπαμε "τους αρέσει"). Αυτής, δεν χρειαζόταν την φωτογραφία της. Την είχε εξασφαλίσει πριν καιρό...

Μάζεψε όλα τα στοιχεία και σχημάτισε τον αριθμό κάποιου διευθυντή αγορών κάποιας μεγάλης πολυεθνικής κάπου στην Ευρώπη. Τον διαβεβαίωσε πως η υπόθεση κινείται σωστά. Θα εξασφαλίσει ένα γερό πακέτο μετοχών της CyTA όταν αυτή θα ιδιωτικοποιηθεί. Ναι ... κάποιοι συνάδελφοι θα φαίνεται ότι αντιδρούν, έτσι για τα μάτια του κόσμου αλλά στο τέλος θα γίνει η ιδιωτικοποίηση και θα μοιραστούν οι μετοχές. "Αφού έτσι θέλει η ... Τρόικα..." είπε με νόημα και γέλασε δυνατά... Το γέλιο του συνομιλητή του μπορούσε να ακουστεί μέσα απ' το τηλέφωνο... "Ναι, ναι"... είπε... "ο ίδιος λογαριασμός στην τράπεζα. Ναι... σε ελβετικά φράγκα, αν είναι δυνατόν. Το ευρώ δεν είναι να του έχει εμπιστοσύνη κανένας τώρα..." συμπλήρωσε... Έκλεισε η γραμμή...

Άνοιξε την εφημερίδα να σκοτώσει λίγο χρόνο... Εισβολή, πραξικόπημα... ανοησίες... Για όλα φταίει ο Μούσκος...

Κτύπησε η πόρτα και μπήκε μέσα η γραμματέας του για να τον ειδοποιήσει ότι την Κυριακή θα έπρεπε να παρευρεθεί στην εκδήλωση βράβευσης των άξιων της πατρίδας...

Ο κύριος Βουλευτής θα ήταν ένας από αυτούς που θα παρελάμβαναν βραβείο...


Η ιστορία είναι αποκύημα της αρρωστημένης φαντασίας μου!
Οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική!
Τα πρόσωπα στην ιστορία μου είναι πολύ λιγότερο μαλάκες...