το λάθος δεν είναι ο αλέξης...

Είχαμε ένα όνειρο,
που έγινε ελπίδα,
που έγινε κυβέρνηση,
που έγινε κοροϊδία,
που έγινε εφιάλτης...

Είχαμε ένα όνειρο,
που έμεινε όνειρο...

Ακόμα μια φορά βρίσκω τον εαυτό μου απογοητευμένο από ακόμα ένα πολιτικό που νόμισα ότι ήταν ο Μεσσίας που όλοι περιμένουν να σώσει τον κόσμο.

Ακόμα μια φορά αναγκάζομαι να παραδεχτώ στον εαυτό μου πως αυτά που άκουσα απ' το στόμα του σαν υποσχέσεις κι αυτά που τελικά παρέδωσε είναι λίγο πολύ άσχετα μεταξύ τους.

Ακόμα μια φορά πρέπει να ξαναμπώ στη διαδικασία να μετρήσω τι πήγε λάθος. Και που...

Ο πρώτος ύποπτος είναι πάντα το ζητούμενο: Είναι το ζητούμενο λανθασμένο; Είναι ένας κόσμος στον οποίο όλοι είναι ίσοι, δεν υπάρχει αδικία, δεν υπάρχει εκμετάλλευση, δεν υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ των Ανθρώπων για το ποιος θα κερδίσει τα πιο πολλά, ή την πιο ψηλή θέση, πολύ... αφελές; Είναι ένα τέτοιο ζητούμενο ανθρωπίνως αδύνατο να επιτευχθεί; Κι αν ναι γιατί να είναι ιδανικό τόσων πολλών. Κι αν όχι γιατί αποτυγχάνει κάθε φορά να γίνει πραγματικότητα;

Ο δεύτερος ύποπτος είναι πάντα ο πολιτικός: Είναι τελικά όλοι οι πολιτικοί ψεύτες; Αν οι πολιτικοί είναι Άνθρωποι όπως εσένα κι εμένα κι αν πιστώνουμε τον εαυτό μας με κάποια στοιχειώδη εντιμότητα, πως γίνεται ο Αλέξης, και ο κάθε Αλέξης, να αποδεικνύεται στο τέλος της κάθε προσπάθειας σκάρτος; Έτσι θα συνεχίσει αυτή η ιστορία; Θα τους αλλάζουμε τον ένα μετά τον άλλο για να καταλήγουμε πάντα στην απογοήτευση; Και μετά ξανά στους δρόμους να διαμαρτυρόμαστε πόσο μας γέλασαν, και ν' αρχίζουμε, ακόμα μια φορά, το ψάξιμο για τον επόμενο Μεσσία;

Αυτός που ποτέ δεν είναι ύποπτος είναι... εγώ... Ζητούμε αλήθειες απ' τους πολιτικούς μας. Ζητούμε να μας κοιτάνε στα μάτια και να μας λένε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη. Είμαστε όμως έτοιμοι να δεχτούμε τα σύκα ή την σκάφη αν αυτά δεν είναι ευχάριστα στ' αυτιά μας, στα μάτια μας, στη γλώσσα μας, στη μύτη μας, στο άγγιγμα μας, στην... έκτη μας αίσθηση;

Ο άνθρωπος μέσα από την εξέλιξη, είναι με τέτοιο τρόπο προγραμματισμένος που να τείνει πάντα προς αυτό που ικανοποιεί το ένστικτο. Με αυτό τον τρόπο λειτουργούν τα άλογα ζώα. Με αυτό τον τρόπο λειτουργούν τα μωρά. Δοκιμάστε να δώσετε σ' ένα μωρό μια σοκολάτα ή ένα κουταλάκι φάρμακο. Πόσες φορές το μωρό θα προτιμήσει το φάρμακο από τη σοκολάτα;

Πόσες φορές θα ψηφίσουμε ένα πολιτικό που θα βγει στο μπαλκόνι και θα μας πει: "Κυρίες, κύριοι τα πράγματα είναι δύσκολα. Πρέπει να υποφέρουμε όλοι μαζί για να δούμε ένα καλύτερο αύριο. Πρέπει να κάνουμε οικονομίες, δίαιτες... Πρέπει να ζήσουμε χωρίς εισαγόμενα... Πρέπει να μειώσουμε την κατανάλωση... Πρέπει να τη βγάλουμε χωρίς αρώματα και μπιχλιμπίδια... Κι αν τα δεχτούμε όλα αυτά τότε θα είμαστε κύριοι του εαυτού μας. Θα έχουμε μια νοικοκυρεμένη πολιτική, μια νοικοκυρεμένη οικονομία, μια νοικοκυρεμένη χώρα.". Ένας τέτοιος πολιτικός δεν θα εκλεγόταν ποτέ... Γιατί η σοκολάτα είναι πάντα προτιμότερη απ΄ το φάρμακο. Κι ας είναι το φάρμακο αυτό που χρειάζεται ο οργανισμός για να γιάνει.

Σκεφτείτε το: η μεγάλη πλειοψηφία των φτωχών είναι εναντίον του Κομμουνισμού γιατί δεν τους δίνει το δικαίωμα να αγοράσουν λιμουζίνες.

Κι ας μην έχουν λεφτά να φάνε....