δδο... χάχες...

Μαζέψτε 20 παιδιά. 

Δώστε στους μισούς κίτρινη φανέλα και στους άλλους μισούς πορτοκαλιά. 

Χωρίστε τους και μιλήστε τους για δέκα λεπτά πόσο καλύτεροι είναι αυτοί από εκείνους με το άλλο χρώμα φανέλα. Και μετά αμολήστε τους στο γήπεδο.

Αν ΔΕΝ σκοτώσουν η μια ομάδα την άλλη για την τιμή της φανέλας εγώ να γίνω αστροναύτης!

Αλήθεια, αντιλαμβάνεστε ρε "ηγέτες" (και όσοι τους υποστηρίζετε) τι πάτε να κάνετε;

Αλήθεια, έκατσε κανένας κάτω να σκεφτεί πόσο ηλίθιο είναι αυτό το μοντέλο όταν βάζετε ΑΥΤΟ που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι μας χωρίζει (το ΕΘΝΟΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ) ως το ΜΟΝΑΔΙΚΟ διαχωριστικό μεταξύ των δύο "συνιστώντων" κρατιδίων/καντονίων/πολιτειών; 

Σκέφτηκε ποτέ κανένας τι θα γίνει ΑΝ, ας πούμε, τα δυο "κρατίδια" δεν συμφωνήσουν σε κάτι ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ λόγο; Δεν θα είναι ΑΥΤΟ τροφή για τον κάθε εθνικιστή να προπαγανδίζει υπέρ του διαχωρισμού;;;

Σκέφτηκε κανένας τι θα γίνει ΑΝ για τον ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ λόγο αποφασιστεί ότι ο νέος ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός θα κτιστεί στην μια ή στην άλλη "πλευρά"; Εδώ ένα κωλοπανεπιστήμιο ανοίγει στην Λευκωσία και θα κάνουν επανάσταση οι Λεμεσιανοί και οι Σκαλιώτες μέχρι να πάρουν κι εκείνοι το "δικό τους"! Δεν θα είναι ΑΥΤΟ τροφή για τον κάθε ανεγκέφαλο εθνικιστή να προπαγανδίζει υπέρ του διαχωρισμού;;;

Ή θα τα κτίζουμε όλα ΕΙΣ ΔΙΠΛΟΥΝ;

Ή θα τα κτίζουμε όλα ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ;

Ή ΔΕΝ θα κτίζουμε τίποτε;

Έχετε πρόβλημα ασφάλειας λεβέντες;

ΑΝ έχετε πρόβλημα με την ασφάλεια ΠΩΣ τολμάτε να ισχυρίζεστε ότι ο κόσμος θα νοιώθει ασφαλής να κατοικήσει υπό την διοίκηση της "άλλης" πλευράς; Αφού υπάρχει ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ θέμα ανασφάλειας που ΔΕΝ μπορούμε να ζήσουμε μαζί ΓΙΑΤΙ μας λέτε ότι η ΔΔΟ ΔΕΝ είναι διχοτόμηση ΥΠΟΓΡΑΜΜΕΝΗ;

Αντί να κάνετε ΤΡΕΙΣ Κυβερνήσεις για να βολεύετε παραπάνω από τα τσογλάνια στα κόμματα σας προσλάβετε 50000 ΚΥΑΝΟΚΡΑΝΟΥΣ από την Αργεντινή ή από την Ιαπωνία και σκορπίστε τους στο νησί να μας προσέχουν μέχρι να μάθουμε να ζούμε μαζί σαν Άνθρωποι. ΟΧΙ να μας χωρίσετε και να έχετε την προσδοκία ότι θα μάθουμε να αγαπιόμαστε από απόσταση.

Η Κύπρος λεβέντες δεν είναι ΜΟΝΟ τα ξενοδοχεία των Βαρωσιωτών, ούτε οι μπίζνες που θα πάρει η τάδε εταιρεία εργολάβων που θα ξανακτίσει την Αμμόχωστο!

Η ΚΥΠΡΟΣ λεβέντες είναι ο ΚΟΣΜΟΣ της, οι "Τουρκο"Κύπριοι και οι "Ελληνο"Κύπριοι που ΘΕΛΟΥΝ να ζήσουν μαζί και που ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ τους δώσατε την ευκαιρία.

Ε "ηγέτες" της μπακίρας!

ΧΑΧΕΣ!

στον νίκο καζαντζάκη

δδο ... μισές αλήθειες... (3)

• Και τότε ρώτησε η Κοκκινοσκουφίτσα: Γιατί γιαγιάκα έχεις τόσο μεγάλα μάτια;

• Κι ο κακός λύκος απάντησε με τη φωνή της γιαγιάς: Για να σε βλέπω καλύτερα καλή μου!

• Κι η Κοκκινοσκουφίτσα ξαναρώτησε: Γιατί γιαγιάκα έχεις τόσο μεγάλα αυτιά;

• Κι ο κακός λύκος απάντησε και πάλι με βραχνή φωνή: Για να σ' ακούω καλύτερα γλυκιά μου!

• Η Κοκκινοσκουφίτσα τότε χαμογέλασε και είπε με νόημα στη "γιαγιά":
Γιατί γιαγιάκα έχεις τόσα πολλά παπαγαλάκια επιστρατευμένα να γράφουν αβέρτα για το πόσο καλή είναι η ΔΔΟ;;;

• "Για να σε κοροϊδεύω καλύτερα!" είπε ο κακός λύκος και πετάχτηκε απ' το κρεβάτι..."

Εντάξει... Δεν ήταν ακριβώς έτσι το παραμύθι αλλά πιάνετε το νόημα! ;-)

Σήμερα θα ασχοληθούμε με τις έγνοιες που έχουν οι οπαδοί της ΔΔΟ για την ασφάλεια, πρώτιστα των "Τουρκο"Κυπρίων συμπατριωτών μας, αλλά επίσης και των "Ελληνο"Κυπρίων. Το σκεπτικό είναι: Αφού στο παρελθόν (κι όταν λέμε παρελθόν εννοούμε πριν 50 χρόνια) υπήρξαν επεισόδια μεταξύ των δύο "κοινοτήτων" και αυτά προκάλεσαν την διάλυση του κράτους, όπως αυτό προέκυψε από το Σύνταγμα του 60, πολύ πιθανό να υπάρξουν και σήμερα επεισόδια και γι' αυτό.... ΔΔΟ. Το γεγονός είναι ότι ΕΓΙΝΑΝ επεισόδια. Κάποια ήταν αληθινά. Κάποια ήταν προβοκάτσια. Αυτή είναι η ΜΙΣΗ αλήθεια...

Ας μελετήσουμε την λύση ενιαίου κράτους - αυτή που είναι η ΣΩΣΤΗ λύση:

Ποιοι είναι αυτοί που θα έκαναν σήμερα επεισόδια ανάμεσα στις δύο "κοινότητες"; 

Μα φυσικά αυτοί που θα ήθελαν να δημιουργηθεί ένταση μεταξύ των δύο "κοινοτήτων"!
Και γιατί να θέλουν να δημιουργηθεί ένταση μεταξύ των δύο "κοινοτήτων";
Για να αποδείξουν ότι οι δύο "κοινότητες" ΔΕΝ μπορούν να συνυπάρξουν!

Τα οδοφράγματα άνοιξαν το 2003 και από τότε έχουν περάσει από τη μια "πλευρά" στην άλλη χιλιάδες συμπατριώτες μας και όχι μόνο. Αν κάποιος ήθελε να αποδείξει ότι οι δύο "κοινότητες" δεν μπορούν να συνυπάρξουν το ΜΟΝΟ που θα έπρεπε να κάνει θα ήταν να προκαλέσει ένα επεισόδιο είτε στην από δω "πλευρά", είτε στην από κει "πλευρά" και κάθε προσπάθεια για λύση θα διακοπτόταν ΑΜΕΣΩΣ! Γιατί εκείνοι που θέλουν την διχοτόμηση θα είχαν τις αποδείξεις ότι οι δύο "κοινότητες" ΔΕΝ μπορούν να συνυπάρξουν. Θα ήταν ηλίθιο εκ μέρους των κακοποιών στοιχείων να περιμένουν να λυθεί το Κυπριακό και μετά να κάνουν την κίνηση τους!

Έχουν περάσει 12 χρόνια από το άνοιγμα των οδοφραγμάτων και δεν έχει σπάσει μύτη! Αλλά εξακολουθούν οι οπαδοί της ΔΔΟ να μας λένε ότι ΠΙΘΑΝΟΝ να υπάρξουν επεισόδια και γι' αυτό... χρειάζεται η Διζωνικότητα.

Ας δούμε τώρα και την άλλη λύση. Την ΚΑΚΗ λύση. Αυτή της ΔΔΟ:

Οι οπαδοί της λύσης αυτής προσπαθούν να μας πείσουν ότι η διζωνικότητα θα είναι λίγο πολύ... νοητή. "Ούτε που θα το καταλαβαίνουμε ότι περνούμε τα σύνορα" μας λένε. "Θα είναι σαν να φεύγουμε από την επαρχία Λευκωσίας και πάμε στην επαρχία Λάρνακας" μας λένε. Μας λένε επίσης ότι ο κάθε Κύπριος θα έχει το δικαίωμα να κατοικήσει όπου θέλει σε όλη την επικράτεια του νησιού.

Τώρα εγώ ο αφελής αναρωτιέμαι: Αφού θα υπάρχει τόση πολλή ελευθερία διακίνησης και εγκατάστασης τότε πώς αυτό αλλάζει τα σχέδια όσων καραδοκούν για να δημιουργήσουν επεισόδια μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Αφού ο "κακός λύκος" θα έχει το δικαίωμα να πάει όπου θέλει και να εγκατασταθεί όπου θέλει. Τι είναι αυτό στην ΔΔΟ που θα κάνει τους "Τουρκο"Κυπρίους ή τους "Ελληνο"Κυπρίους να αισθάνονται πιο ασφαλείς;



Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας έχει ξαναγραφτεί πολλές φορές με το τέλος προσαρμοσμένο ανάλογα με το ακροατήριο. Αν το ακροατήριο δεν είναι πολύ ανώριμο τότε ο κυνηγός της ιστορίας σκότωσε τον κακό λύκο και το πρόβλημα λύθηκε. Αν όμως το ακροατήριο είναι μικρά παιδιά τότε ο θάνατος του λύκου δεν είναι και η πιο... παιδαγωγικά σωστή επιλογή οπότε μπορούμε να τον στείλουμε πίσω στο δάσος για να μη μας ξαναενοχλήσει... μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά! ;-)

δδο ... μισές αλήθειες... (2)

Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι Γερμανοί υποχρέωναν τους Εβραίους να έχουν ραμμένο στα ρούχα τους το Άστρο του Δαυίδ (ένα κίτρινο άστρο με τη λέξη "Εβραίος" γραμμένη πάνω) για να ξεχωρίζουν από τον υπόλοιπο πληθυσμό.

Στην "ομοσπονδιακή Κύπρο" της μετά ΔΔΟ-λύσης εποχής οι Κύπριοι Πολίτες ΔΕΝ θα είναι υποχρεωμένοι να φέρουν Ελληνικές ή Τουρκικές σημαιούλες ραμμένες στα ρούχα τους αλλά δεν θα είναι ΠΟΤΕ απλά Κύπριοι. Θα είναι υποχρεωμένοι από γεννήσεως να επιλέξουν σε ποια "κοινότητα" ανήκουν. (Φανταστείτε τώρα ένα ζευγάρι που ο ένας γονιός είναι "Τουρκο"Κύπριος και ο άλλος γονιός είναι "Ελληνο"Κύπριος να πρέπει να αποφασίσει τι "εθνικότητας" είναι τα παιδιά τους για να δικαιούνται να ψηφίσουν στις εθνικές/εθνοτικές εκλογές!)

Ένα υβριστικό (κατ' εμένα) επίθετο που χρησιμοποιούν όλο και πιο συχνά οι οπαδοί της λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) είναι το "εθνικιστής". Ανοίγουν το στόμα τους και "πυροβολούν" δεξιά και αριστερά, κατηγορώντας όποιον δεν είναι οπαδός του εκτρώματος που αποκαλούν "λύση" ότι είναι εθνικιστής. Κάποιοι "Ελληνο"Κύπριοι (όπως και κάποιοι "Τουρκο"Κύπριοι) ΕΙΝΑΙ χωρίς αμφιβολία σωβινιστές. Επιθυμούν να δουν την Κύπρο Ελληνική (ή την Κύπρο Τουρκική). Ο χαρακτηρισμός όμως από τους οπαδούς της ΔΔΟ είναι μόνο η ΜΙΣΗ αλήθεια.

Οι οπαδοί της ΔΔΟ προέρχονται κυρίως από δύο μεγάλες δεξαμενές:
(α) τους οπαδούς του ΔΗΣΥ
(β) τους οπαδούς του ΑΚΕΛ

Ο ΔΗΣΥ είναι το κόμμα που στέγασε και στεγάζει τους λεγόμενους "εθνικόφρονες", εκείνα τα άτομα δηλαδή που νοιώθουν πιο πολύ Έλληνες παρά Κύπριοι. (Το γεγονός ότι η "εθνικοφροσύνη" της ηγεσίας του κόμματος, το πόσο, δηλαδή, αγαπούν και ενδιαφέρονται για την Ελλάδα είναι αναλόγως της πολιτικής ιδεολογίας της Ελληνικής Κυβέρνησης δεν είναι επί του παρόντος να αναλυθεί). Σαν αποτέλεσμα τούτου η σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας ΟΥΔΕΠΟΤΕ έγινε δεκτή σαν σύμβολο του Κυπριακού κράτους από την ανεξαρτησία μέχρι σήμερα.

Ο ΔΗΣΥ επίσης είναι το κόμμα το οποίο στέγασε κατά κύριο λόγο τους οπαδούς της ΕΟΚΑ Β' και του πραξικοπήματος που στόχο είχε (τουλάχιστο αυτό το κουτόχορτο τάιζαν στους οπαδούς τους) την Ένωση με την Ελλάδα. Είναι γνωστό σε όλους ότι ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι στενά συνδεδεμένος τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά με διάφορα πραξικοπηματικά στοιχεία.

Το να εξυβρίζει "εθνικιστή" κάποιο πολέμιο της λύσης ΔΔΟ, ένας οπαδός του ΔΗΣΥ είναι, το ελάχιστο, φαιδρό!

Πάμε τώρα στην άλλη μεγάλη ομάδα:
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ και τα παπαγαλάκια της έχουνε βγει στους δρόμους και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν, ΕΙΔΙΚΑ τους οπαδούς τους, ότι το να μην υποστηρίζουν τη λύση ΔΔΟ, τους καθιστά "εθνικιστές".

Αυτό τι σημαίνει: Σημαίνει ότι ΟΛΟΙ οι αριστεροί (εμένα συμπεριλαμβανόμενου) που μέχρι χτες ξέραμε ότι σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι αυτή που είναι, που ξέραμε ότι οι "Τουρκο"Κύπριοι είναι αδέρφια μας, που ξέραμε ότι ΟΛΟΙ οι Άνθρωποι στον κόσμο είναι ίσοι μεταξύ τους ΠΡΕΠΕΙ να τα ξεχάσουμε όλα αυτά και να αρχίσουμε να βάζουμε ταμπέλες στον κόσμο (εσύ ΕΛΛΗΝΟΚύπριος, εγώ ΤΟΥΡΚΟΚύπριος) για να ικανοποιήσουμε τους συντρόφους της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Διαφορετικά .... είμαστε εθνικιστές...

Όπως "εθνικιστές" είναι και οι συμπατριώτες μας ΚΥΠΡΙΟΙ Koray Basdogrultmaci και Cinel Senem Husseyin που έτρεχαν στα δικαστήρια του ψευδοκράτους για δυο περίπου χρόνια γιατί τόλμησαν να υψώσουν την σημαία ΜΑΣ, τη σημαία της ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στο ψευδοκράτος. Αυτοί οι ίδιοι Koray και Cinel, που αφού οι οπαδοί της ΔΔΟ τους ξεζούμισαν για τους δικούς τους σκοπούς, μετά αποφάσισαν να τους πετάξουν στο πλάι γιατί είδαν ότι εννοούσαν αυτό που έλεγαν για μια ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟ και όχι για κολοβές λύσεις τύπου ΔΔΟ.

Όπως "εθνικιστές" είναι και οι, όλο και πιο πολλοί "Τουρκο"Κύπριοι συμπατριώτες μας που επιλέγουν την σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας σαν εικόνα στο προφίλ της σελίδας τους στο Facebook.

Όπως "εθνικιστές" είναι και πολλοί "Τουρκο"Κύπριοι φίλοι μου που θέλουν να φύγει η Τουρκία από την Κύπρο για να ζήσουμε και πάλι ενωμένοι μεταξύ μας όπως ήμασταν πριν αναλάβουν να μας σώσουν οι "μητέρες πατρίδες".

Για να υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα βιώσιμης λύσης, αυτή η λύση ΠΡΕΠΕΙ να αποβάλει ή να απομακρύνει τον εθνοτικό διαχωρισμό όσο πιο πολύ γίνεται. Δεν είναι κακό να αισθάνεται κάποιος Κύπριος ότι ανήκει στο Τουρκικό ή στο Ελληνικό έθνος. Αλλά αυτός ο διαχωρισμός πρέπει να αφεθεί στις καρδιές των Ανθρώπων και ΟΧΙ Συνταγματικά να τους διαχωρίζει. Γιατί σε μια αντίθετη περίπτωση η λύση θα είναι τόσο αποτυχημένη όσο ήταν και η εθνοτικά διχαστική Ζυρίχη.

δδο ... μισές αλήθειες... (1)

Έχετε ακούσει εκείνη την ιστοριούλα για τη σοφία και τη δικαιοσύνη του βασιλιά Σολομώντα; Μας την είχαν διδάξει στο σχολείο όταν ήμασταν παιδιά. Για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να την ακούσουν ή δεν την θυμούνται μια σύντομη επανάληψη:

Δυο μάνες είχαν γεννήσει τον ίδιο καιρό. Της μιας ο γιος είχε πεθάνει και είχε ανταλλάξει το νεκρό παιδί της με το ζωντανό παιδί της άλλης. Οι δύο γυναίκες κατέληξαν μπροστά στον σοφό βασιλιά ο οποίος άκουσε και τις δυο προσεχτικά και μετά διάταξε να του φέρουν ένα σπαθί λέγοντας: "Αφού δεν μπορώ να αποφασίσω ποια λέει αλήθεια και ποια ψέματα θα μοιράσω το παιδί στη μέση και θα το πάρετε από μισό.". Η μια γυναίκα ένοιωσε ικανοποίηση με την απόφαση. Η άλλη αντέδρασε λέγοντας στον βασιλιά να μην σκοτώσει το παιδί (κόβοντας το στα δυο) κι ας το δώσει στην άλλη γυναίκα. Ο βασιλιάς είχε αντιληφθεί ποια ήταν η πραγματική μάνα του παιδιού...


Πολλοί οπαδοί της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) προβάλλουν το ερώτημα "Γιατί, αφού όλοι οι Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας (αρχίζοντας από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο) μέχρι σήμερα έχουν αποδεχτεί την ομοσπονδιακή λύση, κάποιοι να εκφράζουν σήμερα παράπονα γι' αυτήν;" Το γεγονός (αν δεν θέλει κάποιος να παίζει με τις λέξεις) είναι αυτό: Η ΔΔΟ ήταν στο τραπέζι από την πρώτη στιγμή. Αλλά αυτή είναι η ΜΙΣΗ αλήθεια.

Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος συζητούσε με τον Rauf Denktaş, πριν τον θάνατο του το 1977, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι ο Denktaş προωθούσε τα συμφέροντα της Άγκυρας και όχι των Κυπρίων ("Τουρκο"Κυπρίων ή "Ελληνο"Κυπρίων). Εκείνο που ήθελε ήταν να νομιμοποιήσει (με την υπογραφή της "πλευράς μας") μια συγκεκαλυμμένη διχοτόμηση. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος μη έχοντας άλλη επιλογή και μεταξύ της κακής λύσης (ΔΔΟ) και της διχοτόμησης προτίμησε να δεχτεί την ομοσπονδία ΕΣΤΩ κι αν αυτή ΔΕΝ εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Κυπρίων. Η ίδια πρακτική ακολουθήθηκε από όλους τους Προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι σήμερα.

Σήμερα, με την ανάδειξη του Mustafa Akinci στην ηγεσία των "Τουρκο"Κυπρίων συμπατριωτών μας παρουσιάζεται μια νέα ευκαιρία επίλυσης του προβλήματος με ένα σωστό, δίκαιο αλλά και ΚΑΛΟ τρόπο για ΟΛΟΥΣ τους Κυπρίους. Και αυτό γιατί ο κύριος Akinci παρουσιάζεται ως ΚΥΠΡΙΟΣ έτοιμος να δουλέψει υπέρ των συμφερόντων ΟΛΩΝ των Κυπρίων, σε αντίθεση με περασμένους ηγέτες της "Τουρκο"Κυπριακής "κοινότητας" που στο πίσω μέρος του μυαλού τους είχαν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Άγκυρας και όχι των Κυπρίων.

Είναι παράλογο να επιμένουν κάποιοι ότι ο διαμελισμός του παιδιού στη μέση είναι η σωστή και δίκαια λύση αν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ μανάδες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ενδιαφέρονται για το καλό του παιδιού!!!


ΥΓ.: Επειδή η μόνιμη κατάληξη των οπαδών της ΔΔΟ (όταν ξεμείνουν από επιχειρήματα) είναι "πες μας τον τρόπο για να αναγκάσουμε την Άγκυρα να εγκαταλείψει το νησί και είμαστε μαζί σου" ιδού η απάντηση:

Ο λόγος που προέβαλε και συνεχίζει να προβάλλει η Άγκυρα στη διεθνή κοινή γνώμη (και αυτό είναι το επιχείρημα που έχω ακούσει από σχεδόν ΟΛΟΥΣ τους ξένους που έχω συζητήσει μαζί τους για το Κυπριακό) είναι ότι βρίσκεται εδώ για να προστατεύσει τα δικαιώματα των "Τουρκο"Κυπρίων. Οι μη-σωβινιστές "Τουρκο"Κύπριοι, αυτοί δηλαδή που πραγματικά θέλουν μια σωστή λύση επανένωσης της Κύπρου έχουν την ευκαιρία να το αποδείξουν έμπρακτα λέγοντας στον υπόλοιπο κόσμο ότι "ΔΕΝ θέλουμε την προστασία της Άγκυρας! ΔΕΝ την έχουμε ανάγκη! ΔΕΝ χρειαζόμαστε κανένα να μας προστατεύει από τους συμπατριώτες μας!". Αν γίνει αυτό (και εδώ είναι που θα φανεί πόσο ΚΥΠΡΙΟΣ είναι ο κύριος Akinci) τότε η Τουρκική Κυβέρνηση δεν έχει πλέον κανένα ηθικό ή νομικό έρεισμα να παραμένει στο νησί. Τόσο απλά!

adi hudea, πληγή μου...

• Τ' όνομα της: Adi Hudea, 4 χρονών...
• Ζει στον προσφυγικό καταυλισμό Atmeh κοντά στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία με την μάνα της και δυο αδέλφια...
• Ο πατέρας της σκοτώθηκε από τον βομβαρδισμό της Hama το 2012...
• Έγινε διάσημη γιατί όταν είδε τον φωτογράφο Osman Sağırli να την σημαδεύει με τον τηλεφακό της φωτογραφικής μηχανής του αυτή έσφιξε τα χείλη και ψήλωσε τα χέρια για να παραδοθεί...

Ψήλωσε τα χέρια για να παραδοθεί...
Ψήλωσε τα χέρια για να παραδοθεί...
ΨΗΛΩΣΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ!!!

Ένα μωρό τεσσάρων χρονών ΞΕΡΕΙ τι σημαίνει "παραδίδομαι"...

Ένα μωρό τεσσάρων χρονών ΞΕΡΕΙ τι σημαίνει να ψηλώνω τα χέρια για να μη μου κάνουν κακό...

Ένα μωρό τεσσάρων χρονών με κοιτά μες στα μάτια με τρόμο και με παρακαλεί με το βλέμμα της να μην την βλάψω, να μην την πληγώσω, να μην την σκοτώσω...

Ένα μωρό τεσσάρων χρονών έζησε ήδη τη χαρά του να είσαι μέλος της ανθρώπινης φυλής...
Της φυλής των λογικών όντων...

Ένα μωρό τεσσάρων χρονών κάνει τη συνείδηση μου κουρέλια με όλα τα κατηγορώ που φωνάζουν τα μάτια της...

Μη διαβάσεις άλλες δικές μου ανοησίες...
Κοίταξε τα μάτια της για 10 δευτερόλεπτα...
Μη βουρκώσεις...
Μην κατεβάσεις το βλέμμα σου...


Ως πότε;.....

μια πολύ φανταστική ιστορία...

Σκούπισε το παχύ μουστάκι του με την χρυσοκέντητη πετσέτα του ξενοδοχείου. Με το μικρό δάκτυλο, με το μεγαλωμένο νύχι έξυσε το μέσα του αυτιού του, κοίταξε αν κόλλησε κάτι στο νύχι... Το τίναξε να ξεκολλήσει...

Με το ίδιο νύχι, δοκίμασε να καθαρίσει ένα μικρό κομματάκι κρέας που κόλλησε στα δόντια του, μετά που κατάπιε την τελευταία μπουκιά απ' τα αμπελοπούλια που είχε μόλις καταβροχθίσει...

Χτύπησε τα δάχτυλα του στον αέρα για να καλέσει τον σερβιτόρο, κι αυτός έτρεξε κοντά του να δει τι θέλει. Ο κύριος τον κοίταξε και του είπε να φωνάξει τον υπεύθυνο. Ο νεαρός σερβιτόρος έφυγε ξέροντας ότι σε κάτι είχε φταίξει και πάλι. Ο μαιτρ πλησίασε χαμογελώντας, μ' εκείνο το πλαστικό χαμόγελο που ποτέ δεν έσβηνε απ' τα χείλη του, και ρώτησε πως μπορούσε να εξυπηρετήσει. Ο κύριος απάντησε: "Το ξέρεις ότι μ' ενοχλούν οι γκέυ σερβιτόροι. Μην τους στέλνεις σ' εμένα. Ας εξυπηρετούν άλλους που τους ανέχονται και τους ενθαρρύνουν". Ο μαιτρ απολογήθηκε, και φώναξε μια κοπελίτσα να πλησιάσει για να εξυπηρετήσει τον κύριο. Ο κύριος παράγγειλε το κονιάκ. "Το καλό κονιάκ..." είπε με νόημα...

Κτύπησε το κινητό του κυρίου. Η φωτογραφία στο κινητό, που κουδούνιζε κάποια ηλεκτρονική μουσική, ήταν κάποιου γνωστού μεγαλοεπιχειρηματία. Ο κύριος το απάντησε και μίλησε για λίγα λεπτά. Ήξερε πως μπορούσε να μιλήσει ελεύθερα.... αυτόν δεν τον παρακολουθούσε καμιά υπηρεσία πληροφοριών.... Η συνομιλία ήταν για μια.... μικρή παρέκκλιση, σ' ένα .... μικρό εργοστάσιο, συμπτωματικά κάποιας βαριάς βιομηχανίας καμιά κατοσταριά μέτρα από την κατοικημένη περιοχή της πόλης, που χρειαζόταν ο μεγαλοεπιχειρηματίας. Κανένα πρόβλημα. Θα βρισκόταν και γι' αυτό η λύση... Για όλα υπάρχουν λύσεις... Φτάνει να υπάρχει η καλή ... θέληση... ("πόσο πάει η καλή θέληση σήμερα;" μονολόγησε... "με την ισοτιμία του ευρώ να πέφτει...")

Επέστρεψε η κοπελίτσα με ένα τεράστιο κρυστάλλινο ποτήρι κονιάκ, βοημικό κρύσταλλο βεβαίως - βεβαίως, στον δίσκο... Έσκυψε να το βάλει στο τραπέζι του κυρίου. Ο κύριος έριξε μια ματιά στην πίσω ανατομία της κοπελίτσας, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να κρύψει το τι έκανε ("τους αρέσει" πάντα έλεγε) και απότομα έχωσε το κινητό του κάτω από τη φούστα της και τράβηξε μια φωτογραφία για τη συλλογή του. Η κοπελίτσα κοκκίνισε κι απομακρύνθηκε αμήχανα με τα μάτια της να βουρκώνουν...

Ο κύριος έβγαλε ένα πούρο, Αβάνας φυσικά ("ο Κάστρο είναι δικτάτορας αλλά ξέρει να φτιάχνει πούρα!" είχε πει κάποτε σε μια συγκέντρωση φίλων), δάγκωσε την άκρη... την έφτυσε και το άναψε. Το διπλανό τραπέζι άρχισε να διαμαρτύρεται γιατί ο χώρος ήταν κλειστός και η νομοθεσία.... Ο μαιτρ πλησίασε γρήγορα στο διπλανό τραπέζι και τους ζήτησε όσο πιο ευγενικά μπορούσε, να περάσουν από το ταμείο να πληρώσουν και να εγκαταλείψουν το εστιατόριο του ξενοδοχείου άμεσα...

Τέλειωσε το κονιάκ του... σηκώθηκε... το πούρο ακόμα στο στόμα... σκέφτηκε να ζητήσει τον λογαριασμό ... μετάνοιωσε... αφού έτσι κι αλλιώς και πάλι δεν θα δέχονταν να πληρωθούν, οδηγίες του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου...

Βγήκε απ' το ξενοδοχείο και προχώρησε προς το αμάξι του, μια καλογυαλισμένη λιμουζίνα παρκαρισμένη στη σκιά, δίπλα από την είσοδο του ξενοδοχείου σε δύο θέσεις για ανάπηρους... ("τι ηλίθιοι να βάζουν θέσεις για ανάπηρους εδώ" σκέφτηκε "Ποιος ανάπηρος θα 'ρθει εδώ να παρκάρει... εκτός ίσως απ' τον... Σόιμπλε;" χαμογέλασε με το αστείο του)...

Μπήκε στο αμάξι του ξεκίνησε τη μηχανή, το αυτόματο σύστημα ρύθμισης της θερμοκρασίας ξεκίνησε από μόνο του το κλιματιστικό αφού ήταν μια ζεστή μέρα...

Κινήθηκε προς την έξοδο του ξενοδοχείου ενώ σχημάτιζε στο κινητό του τον αριθμό κάποιου συνάδελφου... Βγήκε απ' το ξενοδοχείο... έστριψε αριστερά και πάτησε το γκάζι για να αναπτύξει... Πέρασε το φανάρι ενώ ήταν κόκκινο και για κακή του τύχη τον είδε κάποιος αστυνομικός της τροχαίας. Του έγνεψε να σταματήσει... Αυτός σταμάτησε κι άρχισαν να συζητάνε "Όχι δεν γνώριζε ποιος ήταν", "Όχι δεν τον ενδιέφερε ποιος είναι", "Θα χρειαζόταν να τον καταγγείλει για παραβίαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας", "Ο αριθμός του είναι ΧΧΧΧ", "Καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό"...

Έβαλε ο κύριος την καταγγελία στο συρτάρι μαζί με τις άλλες. Εκεί θα έμενε... μαζί με τις άλλες. Ποιος μπορούσε να τον υποχρεώσει να πληρώσει;

Άναψε εκνευρισμένος το ραδιόφωνο... Οι ειδήσεις μιλούσαν για την κατάσταση στην Ελλάδα... Έβρισε τον Βαρουφάκη... Όλοι βρίζουν τον Βαρουφάκη αυτές τις μέρες... Ακόμα κι η μαντάμ που καλά καλά δεν ξέρει να γράψει τρεις λέξεις Ελληνικά με σωστή ορθογραφία... Ναι, ναι αυτή με το πεκινουά αγκαλιά στην φωτογραφία του προφίλ της, στο Facebook, που έγινε ξεφτέρι στα της οικονομίας και μιλά για απομειώσεις και αναδιαρθρώσεις λες και μιλά για συνταγή γλυκού.

Έφτασε στο γραφείο του, χαιρέτισε την γραμματέα του, μπήκε στο προσωπικό του γραφείο και φώναξε τη γραμματέα να του φέρει τον καφέ του. Είχε να κάνει ένα σημαντικό τηλεφώνημα το απόγευμα κι ήθελε να είναι ξύπνιος όταν το έκανε.

Η γραμματέας μπήκε μέσα, του είπε ότι τον γύρευε η γυναίκα του (της απάντησε πως δεν ήρθε ακόμα στο γραφείο αν τύχει και ξανατηλεφωνήσει). Άφησε τον καφέ. Τον ρώτησε αν θέλει κάτι άλλο. Αυτός της έγνεψε πως όχι. Γύρισε να φύγει και με το πλάι του ματιού της τον τσάκωσε και πάλι να την κοιτάζει ... (αφού είπαμε "τους αρέσει"). Αυτής, δεν χρειαζόταν την φωτογραφία της. Την είχε εξασφαλίσει πριν καιρό...

Μάζεψε όλα τα στοιχεία και σχημάτισε τον αριθμό κάποιου διευθυντή αγορών κάποιας μεγάλης πολυεθνικής κάπου στην Ευρώπη. Τον διαβεβαίωσε πως η υπόθεση κινείται σωστά. Θα εξασφαλίσει ένα γερό πακέτο μετοχών της CyTA όταν αυτή θα ιδιωτικοποιηθεί. Ναι ... κάποιοι συνάδελφοι θα φαίνεται ότι αντιδρούν, έτσι για τα μάτια του κόσμου αλλά στο τέλος θα γίνει η ιδιωτικοποίηση και θα μοιραστούν οι μετοχές. "Αφού έτσι θέλει η ... Τρόικα..." είπε με νόημα και γέλασε δυνατά... Το γέλιο του συνομιλητή του μπορούσε να ακουστεί μέσα απ' το τηλέφωνο... "Ναι, ναι"... είπε... "ο ίδιος λογαριασμός στην τράπεζα. Ναι... σε ελβετικά φράγκα, αν είναι δυνατόν. Το ευρώ δεν είναι να του έχει εμπιστοσύνη κανένας τώρα..." συμπλήρωσε... Έκλεισε η γραμμή...

Άνοιξε την εφημερίδα να σκοτώσει λίγο χρόνο... Εισβολή, πραξικόπημα... ανοησίες... Για όλα φταίει ο Μούσκος...

Κτύπησε η πόρτα και μπήκε μέσα η γραμματέας του για να τον ειδοποιήσει ότι την Κυριακή θα έπρεπε να παρευρεθεί στην εκδήλωση βράβευσης των άξιων της πατρίδας...

Ο κύριος Βουλευτής θα ήταν ένας από αυτούς που θα παρελάμβαναν βραβείο...


Η ιστορία είναι αποκύημα της αρρωστημένης φαντασίας μου!
Οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική!
Τα πρόσωπα στην ιστορία μου είναι πολύ λιγότερο μαλάκες...

οι δικές μου βραβεύσεις...

 

Φυσικά εγώ δεν είμαι Φιλελεύθερος.
Ούτε τα δικά μου βραβεία θα τα παραδώσει κανένας Πρόεδρος.
Αφού δεν υπάρχουν βραβεία.
Ούτε καν τιμητικές πλακέτες.
Έχουμε κρίση...

Όμως θέλω κι εγώ να δώσω, έστω και φανταστικά, βραβεία σε Ανθρώπους που είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙ πρότυπα ελπίδας και αισιοδοξίας... Όχι όπως τους άλλους...

Βραβείο, λοιπόν, δίνω...

Στον σιδερά που εργάζεται στην οικοδομή απέναντι απ' το σπίτι μου. Που δουλεύει μες στον καυτό ήλιο του Ιούλη για να βγάλει τη ζήση του, να στείλει τα παιδιά του να σπουδάσουν να μην καταντήσουν κι αυτοί σιδεράδες όπως τον ίδιο...

Στην κυρά Νίκη την οικοκυρά, που βρίσκεται κάθε μέρα απ' τις εξήμισι το πρωί στη διάβαση να βοηθήσει, εθελοντικά, τα παιδιά που διασταυρώνουν στον δρόμο τους για το σχολείο και λέει "καλημέρα" στο κάθε ένα απ' αυτά μ' ένα χαμόγελο τεράστιο...

Στη Μαρία που εργάζεται στην υπεραγορά όλη τη βδομάδα ΚΑΙ την Κυριακή για να μεγαλώνει τα κέρδη των "εθνικών ευεργετών" που κουράζονται μαζεύοντας βραβεύσεις. Και που την απειλούν κιόλας, οι βρομιάρηδες, ότι αν διαμαρτυρηθεί θα την απολύσουν...

Στον ταξιτζή που δεν δέχτηκε το φιλοδώρημα που του έδωσα γιατί ήταν πολλά. Η αξιοπρέπεια δεν αγοράζεται με ευρώ...

Στη Γεωργία που βρήκε δυο γατάκια νεογέννητα πεταμένα σε μια πλαστική σακούλα και τα μάζεψε, και τα περιποιήθηκε, και τα φρόντισε μέχρι που μεγάλωσαν αρκετά για να τα βγάζουν πέρα μόνα τους. (Ξέρω πως έκοβε απ' τα ψώνια της για να τους αγοράζει τροφή για νεογέννητα γατάκια...)

Στον άλλο ταξιτζή που βρήκε το πορτοφόλι κάποιου ξεχασμένο στο ταξί του και το παρέδωσε στη αστυνομία. Αν ήταν αξιωματούχος της Πολιτείας, αντί ταξιτζής, το πιο πιθανό να μην έβλεπε το λόγο να το παραδώσει...

Στον μαυριδερό αλλοδαπό που γυρνά από σπίτι σε σπίτι ρωτώντας τους ιδιοκτήτες αν χρειάζονται κανένα να τους καθαρίσει τον κήπο από τα αγριόχορτα για να μαζέψει λίγα παράνομα λεφτά να τελειώσει τις σπουδές του. Σε νοιώθω αδέρφι... Το ίδιο παράνομος ήμουν κι εγώ πριν 30 χρόνια στην Αμερική...

Στους Κυρίους (με Κ κεφαλαίο) από τον Δήμο που μαζεύουν τα σκουπίδια στις 4 το πρωί και που μια δυο φορές που τους συνάντησα μου είπαν την πιο γλυκιά κι αληθινή καλημέρα...

Στην κοπελιά στον φούρνο με τα σπασμένα Ελληνικά που εργάζεται στις 3 το πρωί και εξυπηρετεί μισό με φόβο, μισό με χαμόγελο τον κάθε μεθυσμένο που βγαίνει απ' το καμπαρέ και θυμάται ότι θέλει κάτι να φάει...

Στην δασκάλα μου της δευτέρας τάξης του δημοτικού γιατί με έμαθε να αγαπώ το σχολείο και τα γράμματα για το δικό μου καλό κι όχι από υποχρέωση...

Στο Δημοτικό Σχολείο χωρίς όνομα που μάζεψε 338 ευρώ για τον Ραδιομαραθώνιο...

Στον θείο μου και στη θεία μου που πέθαναν περιμένοντας τον αγνοούμενο γιο τους που για χρόνια ολόκληρα η Πολιτεία τους κορόιδευε για να παίξει το επικοινωνιακό της παιγνίδι. Τα κόκαλα του γιου τους δόθηκαν στ' αδέρφια του 2 χρόνια μετά που πέθανε κι η μάνα του...

Στον Άνθρωπο που κατέληξε στην φυλακή γιατί ήταν εγγυητής για τα χρέη της αδερφής του. Αν η αδερφή του ήταν Βουλευτίνα ούτε εγγυητή θα χρειαζότανε ούτε τα δάνεια θα είχε ανάγκη να ξεχρεώσει...

Στον γείτονα μου που τα βγάζει πέρα με 460 ευρώ τον μήνα κι όμως σταμάτησε να πηγαίνει στην Γερμανική υπεραγορά για να υποστηρίξει τον αγώνα της Ελλάδας...

Στην κοπελιά που κάνει αγώνα μόνη της να πείσει τον κόσμο ότι τα ζώα δεν πρέπει να τα σκοτώνουμε ούτε για φαΐ...

Στον κύριο Θεόδωρο που παίρνει μια σύνταξη όλη κι όλη και μου 'λεγε ότι πρέπει να μαζέψουμε λεφτά να στείλουμε στους πεινασμένους στην Ελλάδα...

Στην καθαρίστρια της πολυκατοικίας που μένω που όταν μαζέψαμε 50 ευρώ δώρο για τα Χριστούγεννα και της τα δώσαμε αυτή δάκρυσε και δεν μπορούσε να πει ευχαριστώ...

ΑΥΤΟΙ είναι οι δικοί μου Άξιοι.
 Ίσως υπάρχουν πολλοί ακόμα.
Που κανείς δεν τους ξέρει και κανείς δεν θα τους πει ένα "Μπράβο!" ή ένα "Ευχαριστώ!".
Που κανείς δεν θα τους δώσει ποτέ κανένα βραβείο...

Ο Φιλελεύθερος ας χαίρεται τους δικούς του...
Έτσι κι αλλιώς τους πιο πολλούς απ' αυτούς ούτε για να τους φτύσω δεν θα ξόδευα το σάλιο μου...

μαύρου ιούλη παράφραση ...

Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη

περπατώντας η Δόξα μονάχη

δεν μπορεί να κρατήσει το κλάμα,

το βουβό μοιρολόι στη ψυχή

στη σκηνή έν' ανείπωτο δράμα

δίχως τέλος και δίχως αρχή.

Στα Ψαρά που Ψαρά πια δεν μοιάζουν

τα παιδιά τους μανάδες φωνάζουν

να ξεχάσουν πως είν' καλοκαίρι

γιατί βάσανα ήρθαν πολλά

και κανέν' απ' αυτά πια δεν ξέρει

αν ξανά θα 'ν' ποτέ τους παιδιά

Κουρασμένη η Δόξα από ώρα

περπατάει στην έρημη Χώρα

και δεν ξέρει που νά 'βρει βοήθεια

ποιος ο ξένος και ποιος ο δικός

ποια καρδιά κρύβει τάχα στα στήθια

ο αδελφός που 'ναι τώρα εχθρός

Και καθώς ζαλισμένη γυρίζει

κει που θάνατος μόνο μυρίζει

συναντά ένα φίλο χαμένο

που τον είδε πριν χρόνια πολλά

σαν τον μάζεψε μισοκαμμένο

από κάποιου βουνού την πλαγιά

"Στα Ψαρά τι γυρεύεις Γρηγόρη;"

τον ρωτά η πανέμορφη κόρη

κι ο Γρηγόρης γυρνά, την κοιτάει,

κι απαντά με πνιγμένη φωνή

"Δόξα τέλειωσ' αυτό τώρα, πάει

Τα Ψαρά δεν είν' τούτη η γη"

"Όλους όσους θωρείς σκοτωμένους,

πληγωμένους, ξεριζωμένους

Είναι μόνο ότι έχει απομείνει

Στων Αγίων το Άγιο νησί

Από κείνου του Ιούλη το καμίνι

που την Κύπρο αφήσαν' μισή.

Ψάξε βρες ποιοι απ' όλους αξίζουν

στο πλευρό σου μαζί να βαδίζουν

ποιοι πολέμησαν για να τη σώσουν

απ' τα χέρια χιλιάδων εχθρών

και ποιοι θέλησαν να την προδώσουν

οι φονιάδες των αδερφών.

Τούτα είπε ο ήρωας κι εχάθη

για εκείνου του Ιούλη τα λάθη

που ακόμα τον Τόπο πονάνε

κι είναι πόθος γενιών δυνατός

στα χωριά που αφήσαν να πάνε

να ξανάβρουν στη νύχτα το φως

Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη

ειν' η Δόξα ακόμα μονάχη

κι ένα δάκρυ αφήνει να πέσει

στην καμμένη κατάξερη γη

γιατ' η Κύπρος την έχει πονέσει

σαν να ήταν δικό της παιδί...

μνημόνιο 3...

Με μεγάλη θλίψη, ένα καλό μάθημα...

Αυτά συμβαίνουν όταν δημαγωγείς ή όταν είσαι απροετοίμαστος. Δυστυχώς...

εγώ είμαι ο λαός...

Εγώ είμαι ο Λαός!
Εγώ είμαι Κυρίαρχος!
Εμένα υπηρετείς!
...ή έτσι νομίζω...





Τα ερωτήματα είναι πολλά. Ακόμα κάτι που άρχισε ωραία, τέλειωσε με πόνο. Ας είμαστε αντικειμενικοί όσο γίνεται. Γιατί διαφορετικά πιανόμαστε κι εμείς κορόιδα...

1.  Έχεις μέσα στην ομάδα σου λαμπρά οικονομικά μυαλά. Κάνεις τις πράξεις και βλέπεις ότι σου βγαίνει να το παλαίψεις. Καταρτίζεις προεκλογικό πρόγραμμα βάσει των υπολογισμών σου και βγαίνεις και φωνάζεις "Τέλος στα μνημόνια!".
1. Όταν έκανες τις πράξεις υπολόγιζες ότι θα το δεχτούν χωρίς αντίσταση;
2. Ποιο ήταν το σχέδιο σου σε περίπτωση που η αντίσταση του αντίπαλου κρατούσε μέχρι τέλους;
3. Αν δεν είχες σχέδιο που να πηγαίνει μέχρι τέλους γιατί το υποσχέθηκες;
4. Αν είχες σχέδιο πού 'ν' το;
2. Φτάνεις στο τέλος και ξαφνικά θυμάσαι ότι υπάρχει Λαός. Βγάζεις τον Λαό στους δρόμους για να πάρει απόφαση στα δύσκολα. Αυτό ΕΙΝΑΙ Δημοκρατία!
1. Ο Λαός υπάρχει επιλεκτικά; Κάποτε έχουμε Δημοκρατία και κάποτε όχι; 
2. Γιατί δεν ζητήθηκε η γνώμη του Λαού ΚΑΙ για το 'Ναι' που αποφάσισες; 
3. Αν δεν χρειαζόταν η απόφαση του Λαού για το 'Ναι' (αφού είσαι ηγέτης), γιατί χρειαζόταν μια βδομάδα νωρίτερα;
3. Παίρνεις το όλο θέμα πάνω σου και αποφασίζεις διαφορετικά απ' ότι υποσχόσουνα για 6 μήνες.
1. Τα 2/3 της οικονομικής σου ομάδας διαφωνούν με την απόφαση αυτή και ψηφίζουν εναντίον.
2. Το 1/3 που ψηφίζει υπέρ το κάνει λέγοντας ότι δεν είναι σίγουρος αν αυτό που πάτε να κάνετε είναι σωστό.
3. Η σύζυγος του 1/3 που ψηφίζει υπέρ προσελήφθη στην Τράπεζα της Ελλάδας το 2011 (επί Παπαδήμου) υπηρέτησε (και υπηρετεί) σε στενή συνεργασία με τους Προβόπουλο, Στουρνάρα. Αυτό δεν ενοχλεί κανένα;
4. Κατά την εξάμηνη διαπραγμάτευση ο νυν Υπουργός Οικονομικών ήταν μέρος της διαπραγματευτικής ομάδας.
1. Διαφώνησε με τις ενέργειες Βαρουφάκη σε οικονομοτεχνικά θέματα;
2. ΑΝ διαφώνησε με τις ενέργειες Βαρουφάκη και εσύ σαν ηγέτης πείστηκες ότι ο Τσακαλώτος είχε δίκαιο και όχι ο Βαρουφάκης γιατί δεν απέσυρες τον Βαρουφάκη νωρίτερα; Γιατί παρέμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή να διαπραγματεύεται;
5. Φρόντισες να "καλύψεις" τα "λάθη" του Βαρουφάκη "παίρνοντας τα όλα πάνω σου". Την ίδια ώρα όμως τόνισες ότι αυτό που εκτιμάς σ' αυτόν είναι την εντιμότητα του.
1. Αν ένας ευφυής ΚΑΙ έντιμος οικονομολόγος διεθνούς ακτινοβολίας σου λέει ότι δεν βγαίνει, και δεύτερος οικονομολόγος σου λέει ... "δεν είμαι σίγουρος αν βγαίνει" εσύ γιατί νομίζεις ότι βγαίνει;

Επειδή "αριστερή" Κυβέρνηση έχουμε ζήσει και στην Κύπρο (η δική μας "πρώτη φορά αριστερά" ... τρομάρα μας) κι επειδή αυτή η "αριστερή" Κυβέρνηση μας χτύπησε σαν κρέας για φιλετάκια, μας βούτηξε σε μίγμα φρυγανιάς, μετά σε αβγό να γίνουμε πανέ και μας παρέδωσε στην πλέον καπιταλιστική Κυβέρνηση για τηγάνισμα και φάγωμα, με την επί σκηνής διαμαρτυρία της αντιπολίτευσης και εις το παρασκήνιο σύμπραξη της, γι' αυτό σου λέω...

Δεν πείθεις...

η αγνότητα μιας προδομένης ψυχής...

Ψες το βράδυ, την ώρα που άκουγα τη συζήτηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για έγκριση του προαπαιτούμενου νομοσχεδίου για το Μνημόνιο 3, περιδιάβαζα ταυτόχρονα στο Facebook διαβάζοντας άρθρα και αναρτήσεις φίλων και άλλων.

Η ώρα ήταν μια το πρωί, κι ο κόσμος ξενυχτούσε για να δει τι θα γινόταν τελικά, σ' εκείνη τη συνεδρία. Άλλοι από αγωνία για τα νέα βάσανα στα οποία θα έμπαινε ο Ελληνικός Λαός. Άλλοι από αγωνία να δουν τον Τσίπρα να εξευτελίζεται για να νοιώσουν δικαιωμένοι μες στην αθλιότητα τους. Άλλοι γιατί δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν...

Κι εκεί που περνούσα από ανάρτηση σε ανάρτηση... αφηρημένα κάνοντας και κανένα Like που και που ... έτσι από συνήθεια... έπεσε το μάτι μου στην ανάρτηση της φωτογραφίας...

Γραμμένη λίγα δευτερόλεπτα πιο πριν... Μια κραυγή αγωνίας... Μια κραυγή ανησυχίας... Μια κραυγή επιθυμίας προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Μ' ένα σωρό θαυμαστικά να κλείνουν τις προτάσεις για να κάνουν την ένταση, την έμφαση, την κάψα αυτού που το 'γραφε πιο δυνατή...

Λες και θα μπορούσε ποτέ αυτή η κραυγή να φτάσει στο στόχο της...
Λες και θα μπορούσε ποτέ αυτή η κραυγή να κάνει τη διαφορά...
Λες κι οι Πρωθυπουργοί αλλάζουνε γνώμη την τελευταία στιγμή και διαλέγουν τον δύσκολο αλλά έντιμο δρόμο, αυτόν που είχαν υποσχεθεί σ' ένα Λαό λίγους μήνες και ξανά λίγες μέρες πιο νωρίς...

Κι ένοιωσα την ψυχή μου να στενάζει απ' το πόσο προδομένοι αισθάνθηκαν πολλές, πάρα πολλές, αγνές, αφελείς, γραφικές, ονειροπόλες ψυχές από ένα Πρωθυπουργό με (δήθεν) καθάριο βλέμμα. Από ένα πολιτικό με γλυκό χαμόγελο...

Θυμήθηκα πριν λίγο αυτή την κραυγή κι έψαξα να την ξαναβρώ και να την τιμήσω, τουλάχιστον εγώ, αφού δεν θα την τιμήσει ποτέ ο Πρωθυπουργός....

το λάθος δεν είναι ο αλέξης...

Είχαμε ένα όνειρο,
που έγινε ελπίδα,
που έγινε κυβέρνηση,
που έγινε κοροϊδία,
που έγινε εφιάλτης...

Είχαμε ένα όνειρο,
που έμεινε όνειρο...

Ακόμα μια φορά βρίσκω τον εαυτό μου απογοητευμένο από ακόμα ένα πολιτικό που νόμισα ότι ήταν ο Μεσσίας που όλοι περιμένουν να σώσει τον κόσμο.

Ακόμα μια φορά αναγκάζομαι να παραδεχτώ στον εαυτό μου πως αυτά που άκουσα απ' το στόμα του σαν υποσχέσεις κι αυτά που τελικά παρέδωσε είναι λίγο πολύ άσχετα μεταξύ τους.

Ακόμα μια φορά πρέπει να ξαναμπώ στη διαδικασία να μετρήσω τι πήγε λάθος. Και που...

Ο πρώτος ύποπτος είναι πάντα το ζητούμενο: Είναι το ζητούμενο λανθασμένο; Είναι ένας κόσμος στον οποίο όλοι είναι ίσοι, δεν υπάρχει αδικία, δεν υπάρχει εκμετάλλευση, δεν υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ των Ανθρώπων για το ποιος θα κερδίσει τα πιο πολλά, ή την πιο ψηλή θέση, πολύ... αφελές; Είναι ένα τέτοιο ζητούμενο ανθρωπίνως αδύνατο να επιτευχθεί; Κι αν ναι γιατί να είναι ιδανικό τόσων πολλών. Κι αν όχι γιατί αποτυγχάνει κάθε φορά να γίνει πραγματικότητα;

Ο δεύτερος ύποπτος είναι πάντα ο πολιτικός: Είναι τελικά όλοι οι πολιτικοί ψεύτες; Αν οι πολιτικοί είναι Άνθρωποι όπως εσένα κι εμένα κι αν πιστώνουμε τον εαυτό μας με κάποια στοιχειώδη εντιμότητα, πως γίνεται ο Αλέξης, και ο κάθε Αλέξης, να αποδεικνύεται στο τέλος της κάθε προσπάθειας σκάρτος; Έτσι θα συνεχίσει αυτή η ιστορία; Θα τους αλλάζουμε τον ένα μετά τον άλλο για να καταλήγουμε πάντα στην απογοήτευση; Και μετά ξανά στους δρόμους να διαμαρτυρόμαστε πόσο μας γέλασαν, και ν' αρχίζουμε, ακόμα μια φορά, το ψάξιμο για τον επόμενο Μεσσία;

Αυτός που ποτέ δεν είναι ύποπτος είναι... εγώ... Ζητούμε αλήθειες απ' τους πολιτικούς μας. Ζητούμε να μας κοιτάνε στα μάτια και να μας λένε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη. Είμαστε όμως έτοιμοι να δεχτούμε τα σύκα ή την σκάφη αν αυτά δεν είναι ευχάριστα στ' αυτιά μας, στα μάτια μας, στη γλώσσα μας, στη μύτη μας, στο άγγιγμα μας, στην... έκτη μας αίσθηση;

Ο άνθρωπος μέσα από την εξέλιξη, είναι με τέτοιο τρόπο προγραμματισμένος που να τείνει πάντα προς αυτό που ικανοποιεί το ένστικτο. Με αυτό τον τρόπο λειτουργούν τα άλογα ζώα. Με αυτό τον τρόπο λειτουργούν τα μωρά. Δοκιμάστε να δώσετε σ' ένα μωρό μια σοκολάτα ή ένα κουταλάκι φάρμακο. Πόσες φορές το μωρό θα προτιμήσει το φάρμακο από τη σοκολάτα;

Πόσες φορές θα ψηφίσουμε ένα πολιτικό που θα βγει στο μπαλκόνι και θα μας πει: "Κυρίες, κύριοι τα πράγματα είναι δύσκολα. Πρέπει να υποφέρουμε όλοι μαζί για να δούμε ένα καλύτερο αύριο. Πρέπει να κάνουμε οικονομίες, δίαιτες... Πρέπει να ζήσουμε χωρίς εισαγόμενα... Πρέπει να μειώσουμε την κατανάλωση... Πρέπει να τη βγάλουμε χωρίς αρώματα και μπιχλιμπίδια... Κι αν τα δεχτούμε όλα αυτά τότε θα είμαστε κύριοι του εαυτού μας. Θα έχουμε μια νοικοκυρεμένη πολιτική, μια νοικοκυρεμένη οικονομία, μια νοικοκυρεμένη χώρα.". Ένας τέτοιος πολιτικός δεν θα εκλεγόταν ποτέ... Γιατί η σοκολάτα είναι πάντα προτιμότερη απ΄ το φάρμακο. Κι ας είναι το φάρμακο αυτό που χρειάζεται ο οργανισμός για να γιάνει.

Σκεφτείτε το: η μεγάλη πλειοψηφία των φτωχών είναι εναντίον του Κομμουνισμού γιατί δεν τους δίνει το δικαίωμα να αγοράσουν λιμουζίνες.

Κι ας μην έχουν λεφτά να φάνε....

ο διάλογος

Αν δεν είδατε το βίντεο ... δέστε το:

Εμείς ΝΑΙ είμαστε η Ευρώπη!

Με ειδοποίησαν ότι ήθελε να με δει επειγόντως ο Σάκης. Έβαλα το μισοφαγωμένο μπούτι κοτόπουλο στην τσέπη (σιγά μην το άφηνα πίσω να το πάρει κάποιος άλλος. Τρεις ώρες έψαχνα στα σκουπίδια να το βρω) κι έτρεξα στη μαρίνα για να τον συναντήσω. Τον είδα να στέκεται νευριασμένος δίπλα απ' τη θαλαμηγό και ν' αγναντεύει τη θάλασσα...

ΕΓΩ: Τι 'ναι ρε Σάκη; του είπα ανήσυχος
ΣΑΚΗΣ: "Γιατί πρέπει να είμαστε διχασμένοι;" με ρώτησε, αγριοκοιτάζοντας με...

ΕΓΩ: Δεν πρέπει Σάκη μου! Έλα κι εσύ μαζί μας να βροντοφωνάξουμε ενωμένοι το 'ΟΧΙ' σ' όσους θέλουν να μας υποτάξουν!

Σ: "Γιατί πρέπει να αποφασίσω με ένα ναι ή ένα όχι σ' ένα ερώτημα που πια δεν ισχύει;"
Ε: Ξέρω 'γω ρε Σάκη; Ίσως γιατί την ώρα που υποβλήθηκε ήταν τελεσίγραφο που ήθελε "Ναι ή όχι" απάντηση; Ίσως γιατί τελικά κάποτε τούτος ο Λαός θα έπρεπε να ρωτηθεί, επιτέλους, από κάποιους αν δέχεται να είναι ορντινάντσα των Γερμανών; Ίσως γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν ενδιαφέρθηκε στο παρελθόν να ρωτήσει; Τι να σου πω, τώρα; Με πιάνεις και απροετοίμαστο... κατάλαβες;;;

Σ: "Κι αν η άποψη μου είναι 'Ναι' στην Ευρώπη κι 'Όχι' στα σκληρά μέτρα; Τι επιλέγω;"
Ε: Το 'ΟΧΙ'... Το 'ΟΧΙ' να επιλέξεις... είναι το πάνω πάνω τετραγωνάκι. Διότι, Σάκη μου, συμφωνούμε ΑΠΟΛΥΤΑ. Κι εγώ γι' αυτό λέω 'ΟΧΙ' αδερφέ! Ναιαιαιαι στην Ευρώπη αλλά ΟΧΙΙΙΙ στα σκληρά μέτρα!

Σ: "Γιατί πρέπει να υφίσταμαι μπούλιγκ..."
Ε: Να και το μπούλιγκ... Είδες πως μπήκε στη γλώσσα μας το άτιμο!

Σ: "...κάθε φορά που θέλω ΕΛΕΥΘΕΡΑ να λέω την άποψη μου;"
Ε: Ναι βρε τρελό! Μα είδες;;; Κι εγώ το ίδιο έλεγα: Με ρώτησαν κι εμένα, τον μακάκα τον Λαό για πρώτη φορά να πω την άποψη μου ΕΛΕΥΘΕΡΑ κι έπεσαν όλοι πάνω μου να με φάνε!!!

Σ: "Γιατί πρέπει να είμαστε πολωμένοι τι στιγμή ακριβώς που θα έπρεπε να είμαστε ενωμένοι για το καλό της χώρας μας;"
Ε: Αμάν ρε Σάκη!!! Πέστα Χρυσόστομε! Απ' το στόμα μου το πήρες! Αφού να σκεφτείς ότι είναι κάποια καθήκια που είναι με την Μέρκελ και τον Σόιμπλε!

Σ: "Οι Έλληνες πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε!"
Ε: Αποφασίσαμε Σάκη!!! Εμείς... οι ΕΛΛΗΝΕΣ! Δεν τα 'μαθες;; Δεν είδες τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα; Έχασες!!!

Σ: "Όχι για το σήμερα! Αλλά για το μέλλον μας!!"
Ε: Λοιπόν το πήρα απόφαση! Αν κατέβεις για βουλευτής σίγουρα θα σε ψηφίσω! Να μου προστατεύσεις το μέλλον μου ρε συ Σάκη! Σάκη προχώρα, σε θέλει όλ' η χώρα!

Σ: "Έχουμε θυμό, απογοήτευση, απελπισία..."
Ε: Έχουμε Σάκη μου... έχουμε. Και θυμό έχουμε. Και απογοήτευση έχουμε. Και απελπισία έχουμε. Κι έχουμε και πείνα. Και κρυώνουμε και τα βράδια, αδερφέ! Τι στο διάολο; Δεν έχει θέρμανση το ρημάδι το κότερο σου; Ή δεν την ανάβουμε τα καλοκαίρια;

Σ: "...γιατί έχουμε υποφέρει πολύ τα τελευταία πέντε χρόνια..."
Ε: Ααα Σάκη μου εδώ θα διαφωνήσω. Εγώ, φίλε, βρήκα μια γωνιά στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, κάτω από τη σκάλα... Παλάτάκι το έκανα... Βρήκα και κάτι κουρέλια κι έβαλα στο πάτωμα για κρεβάτι... Μούρλια σου λέω... Εντάξει ... το φαΐ ήταν λίγο δύσκολο, δε λέω... γιατί είχε κι άλλες χαμούρες σαν εμένα η περιοχή αλλά δόξα τω Θεώ... Περάσαμε... Πάντως ρε Σάκη μου, αν το 'ξερα πως υπέφερες τόσο πολύ θα σου 'στελνα μήνυμα στο iPhone σου να 'ρθεις να μείνουμε μαζί. Πριν την χρεοκοπία βέβαια... Γιατί τώρα δεν μπορώ ούτε μια εφαρμογή να κατεβάσω ρε παιδί μου... Και τα 'λεγε ο Βαρβιτσιώτης... Τα 'λεγε... Τον άκουσε κανείς;;; ΚΑΝΕΙΣ!

Σ: "...με θυσίες που δεν απέδωσαν..."
Ε: Τι λες βρε Σάκη;;; Πως δεν απέδωσαν;;; Τόσα δις δεν πήραν οι Γερμανοί κι οι άλλοι τραπεζίτες;;; Μη μας τρελάνεις τώρα! Απέδωσαν... Πώς δεν απέδωσαν;;;

Σ: "...γιατί παρά τις στερήσεις βρεθήκαμε σήμερα στο χειρότερο σημείο αυτής της κρίσης."
Ε: Η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λέγεται! Τώρα τελευταία είχα έλλειψη στο χαβιάρι και δεν έβρισκα σαμπάνια κάθε μέρα! Κομμουνισμός σου λέει ο άλλος... Ζωή είν' αυτή;

Σ: "Η Ευρώπη έχει μεγάλη ευθύνη."
Ε: ΣΣΣΣΣΣ ΜΗ ΛΕΣ ΤΕΤΟΙΑ ΣΑΚΗ! Η Ευρώπη δεν φταίει σε τίποτε αδερφέ! Εγώ... ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ.. γιατί θυμάσαι πριν δέκα χρόνια όταν είχα εισόδημα; Εκείνη τη φορά που ήρθα στο μαγαζί που τραγουδούσες και σε είδα; Εκεί... εκεί που πρωτογνωριστήκαμε... Ε... εκείνο το μήνα δεν δήλωσα κάποια δουλίτσα που έκανα και δεν πλήρωσα ούτε μισό ευρώ στην εφορία... Γι' αυτό... Το παραδέχομαι... Αλλά τώρα είν' αργά...

Σ: "Έχουμε όμως κι εμείς ευθύνη! Για τις επιλογές μας."
Ε: ΣΙΙΙΙΓΟΥΡΑ! Κι εσύ το μετάνοιωσες ε; Που ψηφίζαμε τόσο καιρό τους Σαμαράδες και τους Βενιζέλους... Εμ ... τι να κάνουμε... Ήμασταν βλάκες... Ευτυχώς που κι εσύ κι εγώ το αντιληφθήκαμε στο παρά πέντε όμως... Πριν πεθάνουμε απ' την πείνα... Πριν αυτοκτονήσουμε...

Σ: "Με το ΟΧΙ στη Ευρώπη χάνουμε τους φυσικούς μας συμμάχους!"
Ε: Πες τα μεγάλεεε! Πες τα! Άμα ρωτηθούμε για την Ευρώπη όλοι ΝΑΙ να πούμε Σάκη μου! Ευτυχώς που η ερώτηση δεν είν' αυτή, όμως. Κι οι φυσικοί μας σύμμαχοι... σύμμαχοι μας θα παραμείνουν... να μας βοηθούν στα δύσκολα... όπως έκαναν τόσο καιρό!

Σ: "...τους μόνους στην ευρύτερη περιοχή με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινές ιδέες και αξίες για την ανθρωπότητα!"
Ε: Πωωωωωω! Με γονάτισες Σάκη!!! "ευρύτερη περιοχή"... Πότε έμαθες ρε φίλε να μιλάς εσύ έτσι;;; Πριν τον κιμά ή μετά;;; Είδες, όμως, α; Τραγουδήσαμε ένα Άξιον Εστί και γίναμε ξεφτέρια στην Ελληνική... Το 'λεγε ο Ελύτης..."Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική."... Μπράβο! Μπράβο ρε Σάκη... Είσαι λεβέντης!!!

Σ: "Σήμερα... Έχοντας αποκτήσεις τρία παιδιά..."
Ε: Σήμερα τ' απέκτησες Σάκη μου; Από που; Πουλάνε και παιδιά τώρα οι μεγιστάνες; Ακριβά; Ακριβά;

Σ: "...μη σκεπτόμενος απλά και μόνο τον εαυτό μου"
Ε: Δεν θα μου περνούσε ΠΟΤΕ απ' το μυαλό Σάκη μου ότι θα μπορούσες ΕΣΥ να σκεφθείς τον εαυτό σου "ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ". Εμείς μπορεί να είμαστε και απλοί και μόνοι.... Όχι εσύ Σάκη... ΠΟΤΕ εσύ...

Σ: "...και με το βλέμμα μου στραμμένο στο μέλλον...
Ε: ...στο που;;; Στο ποιο μέλλον βρε Σάκη; Εμένα κοιτάς... Ο Κώστας είμαι...

Σ: "...έχοντας βαθιά ριζωμένο μέσα μου το Ελληνικό πνεύμα..."
Ε: ...για θύμισε μου λίγο ... Αισχύλος ήταν το "shake shake shake mi amor";;;;

Σ: "...πιστεύω ότι ΠΡΕΠΕΙ να μείνουμε Ευρωπαίοι"
Ε: Ποιος διαφωνεί μαζί σου Σάκη μου; Να ΜΕΙΝΟΥΜΕ Ευρωπαίοι αδερφέ! Πειράζει να μείνουμε, όμως, όρθιοι; Ή πρέπει υποχρεωτικά να είμαστε στα τέσσερα;;;

Σ: "...γιατί μέσα στην Ευρώπη θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε τη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη των Λαών που όλοι οραματιζόμαστε"
Ε: Ναι ... ξέρω... κάτι τέτοια έλεγε κι ο Δίας όταν τον έκανε η Ήρα τσακωτό και τον ρώτησε... "Τι κάνεις ω Ζευ μες στην Ευρώπη;"

Σ: "Μέσα απ' τη συνεργασία θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε."
Ε: Τώρα με ξεσήκωσες! Δεν κρατιέμαι άλλο "Και ξανά προς τη δόξα τραβά, τραβά, τραβά..."

Σ: "Δεν πρέπει να μείνουμε απομονωμένοι κι εξοργισμένοι"
Ε: Απομονωμένοι και κάλμα γίνεται;

Σ: "Κανείς δεν μπορεί να αναλογιστεί τις δραματικές συνέπειες μια Ελλάδας μόνης...
Ε: Να σου πω... πρώτα πρώτα είναι σίγουρο ότι δεν θα μείνει έγκυος... Ένα μπασταρδάκι τώρα δεν θα ήταν κι η καλύτερη επιλογή, δεν νομίζεις;

Σ: "ειδικά με τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα"
Ε: Τώρα αυτό το ... σήμερα έχει να κάνει με τα τρία παιδιά που απέκτησες;

Σ: "Η Ελλάδα ΠΡΕΠΕΙ και μπορεί να είναι πιο δυνατή στην Ευρώπη"
Ε: Φίλε, σε καταλαβαίνω! Και συμφωνώ μαζί σου ΑΠΟΛΥΤΑ!

Σ: "Στην Ευρώπη που είναι απόρροια του Ελληνικού πνεύματος, του Ελληνικού πολιτισμού, της Ελληνικής Δημοκρατίας"
Ε: Ναι... εκατό τοις εκατό... Αφού κι ο Σόιμπλε απόγονος των Σπαρτιατών είναι... Τώρα πως τον γλίτωσε τον Καιάδα...

Σ: "Η Ευρώπη είναι λέξη Ελληνική"
E: Και η Μαγχεστρία και η Καντερβουρία το ίδιο, αλλά κανείς δεν ξέρει τι σημαίνουν...

Σ: "Εμείς ΝΑΙ είμαστε η Ευρώπη"
Ε: Είμαστε Σάκη μου! ΕΙΜΑΣΤΕ! Κι ΟΛΟΙ μαζί οι Ευρωπαίοι λέμε ΟΧΙ!

Το κείμενο είναι, φυσικά, φανταστικό... Τουλάχιστον το μισό....

η υποκρισία της κυρά-μαρίας

Η ιστορία είναι αληθινή. Εγώ είμαι εγώ. Η κυρά-Μαρία είναι η κυρά-Μαρία αλλά με αλλαγμένο το ονοματάκι της. Μη μας κυνηγάνε και για δυσφήμιση δηλαδή...

Πριν λίγο καιρό ανακάλυψα μια σελίδα στο Facebook που αγωνίζεται (λέμε) για δικαιώματα των μικρομεσαίων και των εργαζομένων. Ως καλός αριστερός που είμαι (ένα από τα κουσούρια μου, θα πούμε κι άλλα στη συνέχεια) προσφέρθηκα εθελοντικά να βοηθήσω αφού η ατυχία που έχουμε για Κυβέρνηση προσπαθεί σιγά σιγά να μας κάνει όλους υπηρετικό προσωπικό των 300 ευρώ τον μήνα, των πέντε - δέκα μεγαλοεπιχειρηματιών.

Δήλωσα παρών, χωρίς να γνωρίζω ποιοι βρίσκονταν πίσω από τη σελίδα κι άρχισα να βοηθώ, όσο και όπως μπορούσα για την ιδέα (ή έτσι νόμιζα). Επειδή είμαι πολλά πράγματα αλλά δικηγόρος δεν είμαι, είχα πει στο άτομο με το οποίο επικοινωνούσα (ας το πούμε προσωρινά Χ) να ρωτά και κανένα δικηγόρο για τις εικονούλες που έφτιαχνα μπας και βρούμε τον μπελά μας. Το άτομο Χ μου απάντησε πως φτωχά άτομα είναι αναμεμειγμένα και που να βρουν τον δικηγόρο. Το πίστεψα... (Κρατήστε σημείωση.)

Σιγά σιγά αφού κρίθηκα άξιος εμπιστοσύνης, το άτομο Χ μου αποκαλύφθηκε ποια ήταν κι έτσι γνώρισα την .... κυρά-Μαρία! Η κυρά-Μαρία έχει μια μικρομεσαία επιχείρηση που απ' ότι κατάλαβα δεν τα πάει και σπουδαία αφού δέχεται πόλεμο από τους μεγαλοκαρχαρίες. Μαζί με την κυρά-Μαρία, ήταν ακόμα δύο άτομα, κι αυτοί μικρομεσαίοι, κι αυτοί θύματα της ίδιας κατάστασης.

Μιλώντας με την κυρά-Μαρία μου αποκάλυψε πως ήταν κάργα δεξιά αλλά ήταν πολύ απογοητευμένη γιατί ψήφισε τον Αναστασιάδη όταν κατάλαβε (!!) ότι ο Αναστασιάδης υποστηρίζει το μεγάλο κεφάλαιο. (Ξέρω, ξέρω... πέφτετε κι εσείς απ' τα σύννεφα όπως η κυρά-Μαρία αλλά έτσι έχουν τα πράγματα...)

Προχώρησε η υπόθεση και η σχέση με την κυρά-Μαρία χωρίς πολλές διαφωνίες, αφού κοινός ήταν ο πόλεμος και ο αγώνας. Λίγο δεν μου άρεσε η φάση όταν ανακατώθηκαν διάφοροι από διάφορα κόμματα (αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι) για να εκμεταλλευτούν την υπόθεση για δικό τους λογαριασμό κάτι που έκανα ξεκάθαρο. Και μετά....

Κάποια μέρα άρχισαν να σβήνονται αναρτήσεις μου. Όταν ρώτησα γιατί η κυρά-Μαρία μου απάντησε πως τις αφαίρεσε ένα από τα άλλα άτομα γιατί έκρινε ότι θα είχαν νομικό πρόβλημα. Όταν ζήτησα εξήγηση πήρα την απάντηση πως ο ένας από τους άλλους δυο ήταν... δικηγόρος!!! (Θυμάστε που είπα πιο πάνω να κρατήσετε σημείωση;). Εκεί κατάλαβα (!!) ότι φάνηκα αφελής και κορόιδο (θυμάστε που είπα ότι θα αποκαλύψω κι άλλα κουσούρια μου) και αποχώρησαααα...

Πέρασε ο καιρός κι η ιστορία... ο αγώνας ξέφτισε γιατί δεν βόλευε τους πολιτικούς (αφού αποδείχτηκε πως όλοι το έκαναν για τους ψήφους και μόνο) και φτάσαμε κοντά στο σήμερα. Κάτι καινούργιο πήγε να γίνει κι ήταν τις μέρες που θα γινόταν και μια εκδήλωση συμπαράστασης για τον Ελληνικό Λαό που περνά δύσκολες ώρες. Κι αυτές οι δύσκολες ώρες είναι λόγω αυτών που δίνουν εντολές και στην δική μας... ατυχία... εννοώ Κυβέρνηση. Και που υποστηρίζουν τους εδώ μεγαλοεπιχειρηματίες όπως υποστηρίζουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες στην Ελλάδα. Αυτούς τους μεγαλοεπιχειρηματίες που γίνονται αιτία να δεινοπαθούν οι εργαζόμενοι και να κλείνουν οι μικρομεσαίοι. Κι εδώ... και στην Ελλάδα...

Και μαθαίνω... (το πρόβλεψε κανείς;) πως η κυρά-Μαρία είναι οπαδός του 'ΝΑΙ'. Κι αδυνατώ να καταλάβω πως γίνεται αυτός που έχει πρόβλημα με τους μεγαλοεπιχειρηματίες γιατί κλείνουν τους μικρομεσαίους να μην βλέπει τι γίνεται στην Ελλάδα;; Κι απάντηση ... πολύ απλή: Εδώ η κυρά-Μαρία έχει προσωπικά συμφέροντα... Ποιος ασχολείται με ιδεολογίες όταν μας παίρνουν το ψωμί μέσα απ' το στόμα μας; Στην Ελλάδα όμως... η Κυβέρνηση είναι αριστερή... Ε ΔΕΝ θα υποστηρίζουμε και τους αριστερούς πια!!!

Ηθικό δίδαγμα;
Αν δεν είστε εκατομμυριούχος εξασφαλισμένος απ' τους Τροϊκανούς και τους εγκάθετους τους, εδώ ή στην Ελλάδα, το να υποστηρίζετε το ΝΑΙ είναι... μαζοχισμός.... Ή υποκρισία...

Ξανασκεφτείτε το...

όχι

Αδέλφι,

Ξέρω πως σου 'λαχαν και πάλι τα πιο δύσκολα!
Ξέρω πως σου 'πεσε και πάλι ο κλήρος να αρχινήσει το ξελάσπωμα της ζωής μας από σένα!

Πως είσαι πεινασμένος, άνεργος, ξεπαγιασμένος τον χειμώνα, πυροκαμένος το καλοκαίρι, μισογονατισμένος, απελπισμένος...

Πως περνούν απ' το μυαλό σου σκέψεις τρελές, να βάλεις τέρμα σε μια ζωή που είναι υποθηκευμένη σε κάποια τράπεζα στη Γερμανία για τα επόμενα χίλια χρόνια...

Πως άφησες στην άκρη ιδεολογίες και συνθήματα και κουραφέξαλα και ψήφισες δεξιούς και κεντρώους και αριστερούς για να σε βγάλουν απ' την άβυσσο που σ' έριξαν. Ο ετοιμοθάνατος δεν έχει πολυτέλεια επιλογής...

Πως αύριο η ζωή σου θα 'ναι ακόμα πιο δύσκολη από σήμερα. Οι ηρωισμοί άμα πεινάνε τα παιδιά σου δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, εύκολοι...

Πως εκείνο που ζητώ από σένα ίσως εγώ να μην είχα την δύναμη ή το κουράγιο να το κάνω. Ίσως να δείλιαζα. Ίσως να ήμουν πολύ πιο μικρός από όσο είσαι εσύ τούτη την ώρα...

Πως μπορεί αυτή η Άνοιξη που φαίνεται να πλησιάζει, όχι μόνο για σένα, αλλά για όλους μας, να είναι πολύ πιο μακριά απ' όσο θέλουν κάποιοι να σου υπόσχονται...

Πως θα δοκιμάσουν πολλοί, πάρα πολλοί, να σε γονατίσουν, να σε πνίξουν, να σε κτυπήσουν όσο είσαι πεσμένος. Η Ελευθερία σου τους είναι αγκάθι που ενοχλεί. Τους είναι χάλασμα στα σχέδια τους...

Πως μέσα σ' αυτούς τους πολλούς υπάρχουν κι αυτοί που έπρεπε να είναι δίπλα σου, που έπρεπε να παλεύουν μαζί σου, που έπρεπε να σε βοηθάνε αντί να σε εχθρεύονται. Τα συμφέροντα τους είναι πάνω απ' το καλό σου...

Πως μια Ευρώπη υποφέρει και περιμένουμε από σένα να μας σώσεις. Μες στην ατυχία σου φάνηκες τυχερός, τελικά, να σε οδηγούν Άνθρωποι με μπέσα, Άνθρωποι με όνειρο, Άνθρωποι με φιλότιμο. Άνθρωποι που προτίμησαν τον πόλεμο απ' τους λογαριασμούς στις τράπεζες του εξωτερικού. Οι δικοί μας ξεπούλησαν τις συνειδήσεις τους εδώ και καιρό. Εδώ και πολύ, πολύ καιρό...

Ξέρω πως δεν είμαι κανένας...

Ξέρω πως αυτό είναι απλά ένα μήνυμα στο Facebook που θα το δουν πέντε, δέκα, εκατό άτομα και δεν θ' αλλάξει τίποτε στη ζωή σου, δεν θα βοηθήσει καθόλου στην προσπάθεια σου, δε θα σου δώσει φαΐ, ούτε μετρητά για να πληρώσεις τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Είναι όμως αληθινό! Βγαλμένο μέσα απ' την καρδιά μου που κλαίει σιωπηλά για τα όσα περνάς κι όσα ακόμα θα περάσεις...
Ξέρω πως αυτό που σου ζητώ να κάνεις, εγώ δεν το 'κανα... Δεν μου 'δωσαν την ευκαιρία να το κάνω... Με πούλησαν, με υπόταξαν, μ' έκαναν μαϊμού μες στον δρόμο να χορεύω χωρίς να με ρωτήσουν, χωρίς να πάρουν την έγκριση μου. Γιατί αυτό τους πρόσταξαν οι αφέντες τους...

Ξέρω πως εσύ θ' αποφασίσεις...
Αποφάσισε για το καλό όλων μας...
Ψήφισε 'όχι'...
Σε παρακαλώ...

‪#‎OXI‬ ‪#‎Greece‬ ‪#‎Ελλάδα‬

γιορτή του πατέρα... με νεύρα...

Είμαι έξω φρενών! Ανήμερα της γιορτής του πατέρα, παρακαλώ!

Αφού δεν έχω άλλο παιδί από τη σκυλίτσα μου, είπα σήμερα που είναι η γιορτή μου να ξοδέψω λίγο πιο πολύ χρόνο μαζί της. Να της αφιερώσω, σαν καλός πατέρας που προσπαθώ να είμαι, πιο πολύ χρόνο από άλλες μέρες...

Πριν αρχίσει να ζεσταίνει η μέρα, καλοκαίρι όντας με το οποίο δεν τα πάει και πολύ καλά, κινήσαμε για ένα μεγάλο περίπατο. Ξέρω ότι της αρέσουν ιδιαίτερα οι περίπατοι αφού πολλές φορές όταν τη ρωτώ, τι δώρο θα ήθελε ας πούμε στα γενέθλια της η απάντηση της είναι πάντα "Περίπατο!"...

Φτάσαμε στο πρώτο άδειο οικόπεδο κι άρχισε να μυρίζει δεξιά - αριστερά μέχρι τη στιγμή που αντελήφθη ένα γάτο. Συνήθως, δεν την αφήνω να τους κυνηγήσει για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά σήμερα αφού έπρεπε να ήμουν πιο καλός μαζί της από άλλες μέρες, είπα να της κάνω το χατήρι. Τέλος πάντων, κατέβασε το κεφάλι όσο πιο χαμηλά μπορούσε και πλησίασε το ΄γάτο πατώντας στ' ακροδάχτυλα της σαν εκπαιδευμένος κομάντο (άσχετα του ότι ο γάτος την κοιτούσε όλη την ώρα). Στα δυο μέτρα απόσταση σταμάτησε... σήκωσε το ένα πόδι κι ετοιμάστηκε για την μεγάλη επίθεση...

Ο γάτος, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ξαπλωμένος και κοιτούσε μια αυτή και μια εμένα, σηκώθηκε αργά, νωχελικά, την κοίταξε για μια τελευταία φορά και με δυο σάλτα βρέθηκε πάνω στον τοίχο που χώριζε το άδειο οικόπεδο απ' το διπλανό, κι από κει χάθηκε...

Η κορασιά μου ενώ στην αρχή πήγε να τον κυνηγήσει, τελικά κατάλαβε ότι οι πιθανότητες εκτέλεσης της αποστολής ήταν από ανύπαρκτες μέχρι... ανύπαρκτες, οπότε εγκατέλειψε και γύρισε να με κοιτάξει για να δει αν ήμουν ευχαριστημένος που ξεφορτώθηκε ακόμα ένα θανάσιμο εχθρό...

Εγώ της έριξα το εγγλέζικο μου "Good girl!" (αφού όλοι οι σκύλοι μιλούν εκ γενετής Αγγλικά) και έκανα να γυρίσω για να συνεχίσουμε τον περίπατο μας. Άλλαξα γνώμη, και σταμάτησα σκεφτόμενος πως σαν καλός πατέρας ποτέ δεν πρέπει να αφήνω μια ευκαιρία για ένα καλό δίδαγμα στο παιδί μου, να πάει χαμένη...

Την φώναξα να έρθει κοντά μου και γονάτισα κάτω για να είμαστε στο ίδιο περίπου επίπεδο. Αυτή πλησίασε, κουνώντας την ουρά μάλλον κάνοντας όνειρα ότι θα 'παιρνε καμιά λιχουδιά για επιβράβευση για την προσπάθεια της. Γρήγορα όμως τα όνειρα της γίνανε κομμάτια όταν τη ρώτησα:

- Γιατί τους κυνηγάς;
- Γιατί κυνηγώ ποιους; με ρώτησε...
- Τους γάτους... είπα
- Γιατί είναι γάτοι...
- Ε και; ... τη ρώτησα
- Καλός γάτος μόνο νεκρός γάτος... μου είπε γυρνώντας να δει κάποιο αυτοκίνητο που περνούσε...
Εκεί άρχισα να χάνω τη ψυχραιμία μου. Λέω από μέσα μου "Τι γίνεται; Απ' το Facebook τα μαθαίνει αυτά;;;"
- Δεν είναι έτσι τα πράγματα ... της λέω
- Θα συνεχίσουμε τον περίπατο;;; με ρώτησε... ή θα τη βγάλουμε με συζήτηση;;;
- Ναι, ναι... θα συνεχίσουμε... της είπα... αλλά πρέπει να καταλάβεις κάποια πράγματα...
- Τι πράγματα; με ρώτησε ... αναστενάζοντας...
- Ότι δεν είναι όλοι οι γάτοι το ίδιο! της είπα..
- Τι εννοείς "δεν είναι όλοι οι γάτοι το ίδιο";; έκανε απορημένη;;
- Εσύ τους βλέπεις ίδιους; τη ρώτησα
- Ναι, γιατί;;; Εσύ ΔΕΝ τους βλέπεις ίδιους; με ρώτησε προσπαθώντας να με υποτάξει με το βλέμμα της!
- Φυσικά όχι! της είπα.. Πρώτα πρώτα υπάρχουν γάτοι άσπροι, γάτοι μαύροι, γάτοι γκρίζοι, κόκκινοι...
- Ε ναι... έκανε βαριεστημένα
- Τους άσπρους γάτους ΔΕΝ τους κυνηγάμε! της είπα αυστηρά
- ΓΙΑΤΙ;;; Με ρώτησε με τα μάτια ορθάνοικτα
- Γιατί είναι άσπροι! της λέω
- Μα...
- Όχι μα και ξε-μα... της είπα. Τους άσπρους γάτους ΔΕΝ τους κυνηγάμε! επανέλαβα...
- Καλά, εντάξει... μου είπε. Άντε να πηγαίνουμε τώρα; είπε και δοκίμασε να απομακρυνθεί...
- ΔΕΝ τέλειωσα ακόμα!...
- Ουφ! Βαρέθηκα! είπε..
- ΔΕΝ κυνηγάμε επίσης αυτούς που έχουν Ελληνική καταγωγή! της είπα
- Δεν... ΤΟΥΣ ΠΟΙΟΥΣ;;;; με ρώτησε...
- Αυτούς που έχουν Ελληνική καταγωγή! της είπα...
- Μα μιλάς σοβαρά;;;; μου λέει
- Φυσικά και μιλώ σοβαρά! της είπα
- Τους άσπρους γάτους που έχουν Ελληνική καταγωγή ΔΕΝ τους κυνηγάμε... συμπλήρωσα
- Μάλισταααα... μου λέει... Άντε να πηγαίνουμε;;
- Δεν τέλειωσα ακόμα!
- ΑΜΑΝ! Υπάρχουν κι άλλοι κανόνες;;
- Ναι... Δεν κυνηγάμε τους Χριστιανούς γάτους!
Με κοίταξε... δεν είπε τίποτε... Ήξερα ότι περίμενε να τελειώσω. Ήξερε ότι το ήξερα ότι περίμενε να τελειώσω...
- Αλλά μόνο αυτούς που είναι ετεροφυλόφιλοι... της είπα
- Ναι... εντάξει... μου λέει... Κατάλαβα...
- Τι κατάλαβες; της είπα για να δω αν πήρε το μάθημα της...
- Δεν κυνηγάμε τους άσπρους, Έλληνες, Χριστιανούς γάτους που είναι ετεροφυλόφιλοι... Αυτό κατάλαβα! μου είπε...
- ΜΠΡΑΒΟ! της είπα κι έβγαλα μια μεγάλη λιχουδιά απ' την τσέπη μου και της την έδωσα!

Αυτή άρπαξε τη λιχουδιά και την είχε μασήσει και καταπιεί σε χρόνο μηδέν!

Ένοιωσα πολύ περήφανος γιατί την δίδαξα ένα πολύτιμο μάθημα. Κι αυτό έγινε την μέρα του πατέρα! Δεν θα μπορούσα να δώσω καλύτερο δώρο στον εαυτό μου.

Συνεχίσαμε τον περίπατο και μετά από λίγα λεπτά βρήκαμε ένα άλλο άδειο οικόπεδο. Κατά σύμπτωση, στη μέση του οικοπέδου να 'σου ένας μεγάλος γάτος να λιάζεται. Άσπρος άσπρος... παχουλός... Το πιο πιθανό κι αυτός της μάνας του καμάρι κι ας μην ήταν αρνάκι...

Πριν προλάβω να αντιδράσω η μονάκριβη μου είχε ξεχυθεί κατά του γάτου και ίσα που πρόλαβα να κρατήσω το λουρί για να μη μου ξεφύγει...

Πήγα κοντά της και τη ρώτησα θυμωμένος; "Γιατί τον κυνήγησες;"
- Γιατί είναι γάτος! μου απάντησε αγκομαχώντας...
- Ε και;; την ρώτησα ακόμα πιο θυμωμένος...
- Καλός γάτος είναι μόνο ο νεκρός γάτος! μου απάντησε...
- ΒΡΕ ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΠΡΙΝ ΠΕΝΤΕ ΜΟΛΙΣ ΛΕΠΤΑ;;; Άρχισα να φωνάζω!
- Αυτά... μου είπε με ένα υφάκι που θα το θυμάμαι πολύ καιρό... να τα λέτε εσείς οι έξυπνοι άνθρωποι μεταξύ σας.... Εγώ ένας βλάκας σκύλος είμαι...

η κυριακή είναι για όλους

Παρασκευή βράδυ... Ώρες ξεκούρασης. Μέρες ξεκούρασης... Αγαπημένο Σαββατοκύριακο!

Σκεφτόμουνα την Κυριακή να πάρω τη γυναίκα μου και τον σκύλο μας και να τραβήξουμε προς το άγνωστο. Να επισκεφτούμε κανένα χωριό που δεν πήγαμε ποτέ. Να γνωρίσουμε ακόμα λίγο τον Τόπο μας.

Δεν έχουμε παιδιά. Εμείς οι δυο κι ο σκύλος μας είμαστε όλη η... οικογένεια. Και δεν έχουμε παράπονο. Είμαστε καλά.

Σκεφτόμουνα, που λέτε, γι' αυτή την Κυριακή να το ρίξουμε... εκτός! Να πάμε να ξοδέψουμε τις ώρες που περιμένουμε πως και πως, όλη τη βδομάδα για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας για την βδομάδα που ακολουθεί. Τελικά, όλων αυτή είναι η ζωή μας... Δευτέρα πάμε στη δουλειά όλο παράπονο γιατί αρχίζει η βδομάδα και μετά σιγά σιγά τη βγάζουμε μέχρι την Παρασκευή. Αυτό το σχόλασμα της Παρασκευής, όμως, είναι το κάτι άλλο! Ακολουθούν δυο μέρες ξεκούραση, μακριά από αφεντικά και προϊστάμενους, μακριά από διαταγές και παρατηρήσεις...

Κι όπως καθόμουν μπροστά στον υπολογιστή μου και πήγαινα από σελίδα σε σελίδα στο Facebook έπεσα πάλι σ' αυτή την ανακοίνωση που κοινοποίησε ένας φίλος. "Οι εργαζόμενοι της Κυριακής..." έλεγε η ανακοίνωση... Χαμογέλασα στην αρχή για την σύμπτωση... Εγώ προγραμμάτιζα την έξοδο μας για την Κυριακή, κι η ανακοίνωση μιλούσε για τους εργαζόμενους την ίδια μέρα... Και μετά άρχισαν οι σκέψεις και η συζήτηση με την συνείδηση... Που άμα αρχίσει... ποτέ δεν τελειώνει καλά... :(

Οι εργαζόμενοι της Κυριακής; Δηλαδή αυτοί που είναι αναγκασμένοι να εργάζονται Κυριακή; Για περίμενε... Δηλαδή αυτοί που ΠΡΕΠΕΙ να αφήσουν την οικογένεια τους την ημέρα της ξεκούρασης για να εργαστούν; Κι όσο πιο πολύ με ρωτούσε τόσο πιο πολύ μ' ενοχλούσε!

Καλά αυτοί οι Άνθρωποι ΔΕΝ θέλουν να ξεκουραστούν;;; ΔΕΝ θέλουν να πάνε κάπου με τις οικογένειες τους;;; Κι αν έχουν παιδιά ΠΟΤΕ τα βλέπουν;;; Αφού και άλλη ημέρα να παίρνουν off τα παιδιά τους πάνε σχολείο! Τι γίνεται ρε παιδί μου;;;

Ελπίζω τουλάχιστον να πληρώνονται καλά... της είπα... Η συνείδηση μου, με κοίταξε σκεφτική, απορημένη και μου 'δειξε μια άλλη ανάρτηση... Αυτή μιλούσε για τις συνθήκες εργασίας... ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΥΠΕΡΩΡΙΑΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ! Γιατί;;; Γίνεται να έχουμε 2015 και να υπάρχουν άτομα που να μην πληρώνονται over time;;; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ!!! Δηλαδή; Τι σημαίνει αυτό;; Σημαίνει πως αυτοί οι κακομοίρηδες προσελήφθησαν ως υπάλληλοι μερικής απασχόλησης για να ΜΗΝ δικαιούνται να πληρώνονται υπερωρίες!!!

Η... συζήτηση δεν πήγαινε καλά... Εξελίχτηκε σε φωνές... Διαμαρτυρίες... Καυγά... Η πραγματικότητα πληγώνει....

Καλά... γιατί γίνεται αυτό; Για να ζήσουν αυτοί οι Άνθρωποι την οικογένεια τους;; ΟΧΙ! Για να έχει ο κάθε μεγαλοεργοδότης ακόμα πιο πολλά κέρδη! ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΚΕΡΔΗ!!! Μα ... αφού μας λένε λιτότητα;; Αφού μας θέλουν να πεινούμε για να ξεχρεώνουμε τα δάνεια μας; ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ! Η Κυριακή ΔΕΝ είναι για τους φτωχούς... ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΑΥΤΟ;;; Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ!!!

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΣΙΜΗ...................

------------------------------------------------

Η ζωή φίλοι μου... ΔΕΝ είναι δίκαια... Αυτό το ξέρουμε όλοι... Όμως μπορούμε να την κάνουμε έστω και λίγο πιο όμορφη βοηθώντας ο ένας τον άλλο. Εμείς που δεν έχουμε τα εκατομμύρια να αγοράζουμε τα όνειρα. Εμείς που φτιάχνουμε όνειρα που θα μείνουν απραγματοποίητα...
Αυτοί... οι Εργαζόμενοι της Κυριακής οργανώνουν μια διαμαρτυρία ελπίζοντας πως κάποιος θα τους λάβει υπόψη. Η Κυβέρνηση αποφάσισε να τους αγνοήσει για να υποστηρίξει τα συμφέροντα του Κεφαλαίου. Η αντιπολίτευση, αν και στην αρχή έδειξε να υποστηρίζει τα δίκαια αιτήματα τους, στην συνέχεια τους παραπέταξε κι αυτή έχοντας πιο σοβαρά θέματα ν' ασχοληθεί... όπως πως θα κερδίσουν πιο πολλούς ψηφοφόρους.
Εσείς... οι αναγνώστες του Facebook κι εγώ είμαστε όλοι κι όλοι αυτοί που μπορούμε να βοηθήσουμε. Ας βοηθήσουμε όσο μπορούμε....
Για τη συνείδηση μας!
Για την Ανθρωπιά μας!
Γιατί η Κυριακή... είναι για ΟΛΟΥΣ!!!

το όνειρο...

Ήταν ανήσυχος όλο το βράδυ ο Πρόεδρος.

Δεν μπορούσε να ησυχάσει στιγμή. Δοκίμασε να διαβάσει λίγη εφημερίδα (όχι Χαραυγή.... ποτέ δεν διαβάζει Χαραυγή... Αν διάβαζε, ίσως να 'ξερε και για τον σύζυγο της κυρίας "σας έχω όλους στο τσεπάκι μου")... Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Άναψε την τηλεόραση... είχε "Πατάτες"... νευρίασε... την έκλεισε...

Βγήκε λίγο στο μπαλκόνι να πάρει καθαρό αέρα. Να μαζέψει τις σκέψεις του. Να βρει κάποιο τρόπο να πει στον Αλέξη αυτά που θα έπρεπε να του πει.

Απ' την ώρα που αποφάσισε πως πρέπει κι αυτός να βοηθήσει την μεγάλη Ελληνική προσπάθεια για επιβίωση, την Προσπάθεια για Αξιοπρέπεια, όπως την είπαν ορισμένοι, και τηλεφώνησε στον Πρωθυπουργό αν θα τον ενδιέφερε να αναλάβει τον ρόλο του μεσολαβητή... από κείνη την ώρα δεν μπορούσε να ησυχάσει. Ήξερε ότι ο ρόλος του θα ήταν καθοριστικός, ίσως και ιστορικός. Μπορεί κάποια ώρα η ιστορία να τον ανέφερε ως τον "άνθρωπο που γλίτωσε ΔΥΟ χώρες από την καταστροφή"...

Ήθελε να βρει ένα τρόπο να μιλήσει στον Πρωθυπουργό σαν πατέρας. Σαν σοφός, έμπειρος πατέρας.

Όμως έπρεπε αυτός ο τρόπος να μην πληγώσει τα αισθήματα του Πρωθυπουργού. Να μην τον κάνει να σκεφτεί ότι τον υποτιμά, ή ότι δεν θεωρεί πως η πείρα του σε τέτοια θέματα δεν είναι αρκετή. Μα όποιες σκέψεις και να 'κανε δεν βγαίναν σωστές. Κάποια προσέγγιση ήταν πολύ επιθετική. Κάποια άλλη πολύ ψυχρή, χωρίς συναίσθημα...

Τελικά αποφάσισε να πάει για ύπνο και να συνεχίσει τον προβληματισμό την επομένη. Ίσως με πιο καθαρό μυαλό να ήταν πιο εύκολο να βρει εκείνο τον λεπτό τρόπο που θα μιλούσε στον Αλέξη Τσίπρα...

Πήγε στο κρεββάτι... Άνοιξε το στρώμα κι έκατσε. Έβγαλε τις παντούφλες κι έγειρε σιγά σιγά πίσω, να μην ξυπνήσει την κυρία Άντρη. Ακούμπησε την κεφαλή του στο προσκεφάλι και σε λίγο τον πήρε ο ύπνος...

Κι είδε, λέει, τον εαυτό του να μπαίνει στο γραφείο του Πρωθυπουργού με τον Αλέξη να τον ακολουθεί ξοπίσω και παντού να 'ναι δημοσιογράφοι και φλας και φωτογραφικές. Κι όλοι να θέλουν να του μιλήσουν, να τον ρωτήσουν... "Κύριε Πρόεδρε..." του έλεγε ο ένας από δεξιά... "Κύριε Πρόεδρε του έλεγε ο άλλος από αριστερά..."... κι οι φωνές του κόσμου απ' έξω να ακούγονται ρυθμικά:

"Να 'τος! Να 'τος! Ο Σωτήρας!
Να 'τος! Να 'τος! Ο Σωτήρας!"...

Έφυγαν τελικά οι δημοσιογράφοι, ήρθε κι η υπηρεσία (μια μαυριδερή κοπελιά απ' το Πακιστάν που είχε ο Πρωθυπουργός για να φέρνει τον καφέ με μισθό 8000 ευρώ τον μήνα) κι έφερε τους καφέδες.

Τους ρώτησε αν θέλουν τίποτε άλλο κι όταν και οι δυο απάντησαν πως όχι, αυτή γύρισε στον Πρωθυπουργό και του είπε "Εγκώ τώρα πάει σπίτι μου. Αύριο πάλι!" κι έφυγε πριν προλάβει ο Πρωθυπουργός να αντιδράσει. "Θα πρέπει να του μιλήσω και γι' αυτό" σκέφτηκε ο Πρόεδρος...

"Φίλε Πρόεδρε" άρχισε να του λέει ο Αλέξης "Λέγε με ΚΥΡΙΕ Πρόεδρε" τον έκοψε ο δικός μας. "Κύριε Πρόεδρε" ξαναρχίζει ο Αλέξης " σας ευχαριστώ πολύ για αυτή τη μεγάλη βοήθεια που αποφασίσατε να προσφέρετε στη χώρα μου! Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα κάναμε χωρίς εσάς!" "Αλέξη, παιδί μου" απάντησε ο Πρόεδρος "ούτε να το συζητάς! Δεν θα μπορούσα να μην βοηθήσω την Ελλάδα σε μια δύσκολη στιγμή. Άσχετα αν απλώς μιλούμε την ίδια γλώσσα και έχουμε και κάποιους πολιτιστικούς δεσμούς, θεωρώ καθήκον μου να προσφέρω την εμπειρία μου και την σοφία μου σ' εσένα και στους υπόλοιπους Έλληνες για να δείτε κι εσείς μια άσπρη μέρα!". Κάπως έτσι ξεκίνησε η συζήτηση...

Αυτό που ανησυχούσε τον Πρόεδρο ήταν πως θα τον δεχόταν ο Πρωθυπουργός. Όταν όμως είδε τον Αλέξη να τον κοιτά με ανοικτό το στόμα, να τον θαυμάζει τόσο πολύ, χάθηκε κάθε ανησυχία και κάθε δισταγμός...

"Αλέξη, παιδί μου..." ξανάρχισε ο Πρόεδρος... "Ναι, κύριε Πρόεδρε, εδώ είμαι!" είπε ο Αλέξης.

"Αλέξη, παιδί μου..." ξαναείπε ο Προέδρος "μη με διακόπτεις όταν μιλώ" είπε με λίγο θυμωμένο ύφος, κι ο Αλέξης έσκυψε τα μάτια του και κοκκίνισε από ντροπή...

"Αλέξη, παιδί μου..." άρχισε για τρίτη φορά ο Πρόεδρος, κι έκανε μια μικρή παύση για να δει αν και πάλι ο Πρωθυπουργός θα ήταν τόσο αγενής. Αλλά ο Αλέξης είχε μάθει το μάθημα του! "Φαίνεται πως τελικά υπάρχουν και αριστεροί που δεν είναι εντελώς βλάκες!" σκέφτηκε ο Πρόεδρος και συνέχισε "αυτή η υπόθεση με τους δανειστές δεν είναι εύκολη!"

"Το ξέρω" έκανε να πει ο Αλέξης αλλά πρόλαβε και σταμάτησε!

"Το κυριότερο πράγμα είναι να ενεργήσεις με γνώμονα το συμφέρον του Λαού!" συνέχισε ο Πρόεδρος. "Πρώτα πρώτα δεν πρέπει να δεχτείς επ' ουδενί λόγω να κουρέψεις τις καταθέσεις των Πολιτών! Αυτό θα ήταν ΕΓΚΛΗΜΑ!"

Ο Πρωθυπουργός άρχισε να παίρνει σημειώσεις...

"Κι αν φτάσει η διαπραγμάτευση στο απροχώρητο και χρειαστεί να πάρεις τέτοια απόφαση για να σώσεις τη χώρα σου λέω από τώρα πως θα ήταν ΑΝΕΝΤΙΜΟ να προειδοποιήσεις τους συγγενείς σου για το τι πρόκειται να γίνει για να φυγαδεύσουν εκείνοι τα λεφτά τους!"

"ΑΝΕΝΤΙΜΟ" σημείωσε ο Πρωθυπουργός...

"Όπως και να 'χουν τα πράγματα να ξέρεις ότι αυτό που θα δεσμευτείς ότι θα κάνεις πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να το κάνεις! Γιατί μετά δεν θα 'χεις ΚΑΜΙΑ αξιοπιστία! Κατάλαβες Αλέξη μου;" ρώτησε ο Πρόεδρος την ώρα που έσκυβε για να ρουφήξει λίγο καφέ.

"Ναι! Ναι! Κατάλαβα κύριε Πρόεδρε! Φυσικά κατάλαβα!"
Έγλειψε τα χείλη του ο Πρόεδρος για να φύγει ο καφές που'χε μείνει κολλημένος στο πάνω χείλι και συνέχισε...

"Κι όταν επιστρέψεις πρέπει να φροντίσεις να μην υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ διεφθαρμένος στην Κυβέρνηση σου. Ούτε κανένας απ' τους ανεξάρτητους αξιωματούχους. Γιατί σου λέω από τώρα πως αν δεν έχεις έμπιστα και προ πάντων ΚΑΘΑΡΑ άτομα δίπλα σου δεν θα πετύχεις!"

"¨Όχι διεφθαρμένους!" έγραψε κάτω ο Αλέξης...

"Όσο δε για το μαγαζάκι που είχες πριν γίνεις Πρωθυπουργός; ΚΛΕΙΣ' ΤΟ!"

"Δεν έχω!" διαμαρτυρήθηκε ο Αλέξης...

"ΑΝ είχες ρε παιδί μου..." απάντησε ο Πρόεδρος λοξοκοιτάζοντας τον..

"Μα ΚΥΡΙΕ Πρόεδρε!" ξαναδιαμαρτυρήθηκε ο Αλέξης "ΑΝ είχα, όπως λέτε, δεν θα το κρατούσα! Θα το 'δινα σε κάποιο συγγενή..."

"Αλέξη... " τον αγριοκοίταξε στα ίσα ο Πρόεδρος... "είπα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ! Είναι ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ να παραμένει σε λειτουργία επιχείρηση με την οποία είχες εσύ σχέση ΠΡΙΝ γίνεις Πρωθυπουργός! Ποιος θα σε εμπιστευτεί ότι δεν εξυπηρετείς τα συμφέροντα αυτής της επιχείρησης τώρα που έγινες Πρωθυπουργός, μου λες;;;" ρώτησε ο Πρόεδρος κι ο Αλέξης πήρε σημείωση "Να κλείσω το μαγαζάκι που δεν έχω..."

"Σχετικά με τη διαπραγμάτευση..." είπε ο Πρόεδρος, ευχαριστημένος με το πόσο λογικός φαινόταν ο Αλέξης! Τελικά άδικα ανησυχούσε ότι δεν θα καταλάβαινε!

"... πρέπει να ξέρεις ότι άσχετα με το πόσο θα σε πιέσουν, άσχετα με τους ποιους εκβιασμούς θα χρησιμοποιήσουν, άσχετα με το τι θα σου τάξουν εσύ πρέπει να παραμείνεις σταθερός στις θέσεις σου! Πρέπει να αποφασίσεις τις μπλε γραμμές σου..."

"...κόκκινες;" ψιθύρισε ο Αλέξης

"ΜΠΛΕ" είπε ο Πρόεδρος με δυσανασχέτηση... "ΜΠΛΕ... Το κόκκινο είναι για τα κουμμούνια! Πρέπει, λοιπόν, να αποφασίσεις τις μπλε γραμμές σου και να ΜΗΝ υποχωρήσεις ΑΚΟΜΑ κι αν σου βάλουν το πιστόλι στον κρόταφο! Είναι πολύ πιο γενναίο για ένα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ να πεθάνει μαχόμενος για το καλό του Λαού του παρά να υποχωρήσει για χάρη αυτών των αχρείων, δήθεν "εταίρων". Κατάλαβες Αλέξη, παιδί μου;"

"Κατάλαβα κύριε Πρόεδρε!" απάντησε ο Αλέξης.

"Δεν έχω τίποτε άλλο να σου πω Αλέξη μου." συμπλήρωσε ο Πρόεδρος. "Αν ακολουθήσεις τις συμβουλές μου να είσαι σίγουρος ότι σύντομα όλα τα προβλήματα στη χώρα σου θα είναι παρελθόν! Και η ανάπτυξη θα επανέλθει σε χρόνο μηδέν, και στις αγορές θα βγείτε κι όλα αυτά που δείχνουν μια υγιή οικονομία!"

"Κύριε Πρόεδρε" απάντησε ο Πρωθυπουργός "πραγματικά δεν ξέρω πως να σας ευχαριστήσω! Αν δεν ήσασταν εσείς..."

"Ξέρω, ξέρω" τον διέκοψε ο Πρόεδρος και σηκώθηκε για να φύγει χαμογελώντας γιατί είχε κάνει το καθήκον του όσο πιο καλά μπορούσε...

Κάπου εκείνη τη στιγμή, γύρισε η κυρία Άντρη μες στον ύπνο της και κάρφωσε τον αγκώνα της στο πλευρό του Προέδρου και τον ξύπνησε απ' τον ύπνο του. Ευτυχώς που είχε προλάβει να τελειώσει τ' όνειρο του.

---------------------------------------------------

Μετά από τρεις ημέρες ο Πρόεδρος πήγε στην Αθήνα για να συναντηθεί με τον Πρωθυπουργό στην προσπάθεια του να μεσολαβήσει μεταξύ αυτού και των δανειστών.

Όταν οι δύο άντρες έμειναν μόνοι τους στο γραφείο του Πρωθυπουργού και ο Αλέξης τον ρώτησε

"Κύριε Πρόεδρε τι νομίζετε πρέπει να κάνω;" ο Πρόεδρος απάντησε...

"Δώσ' τα όλα!"

η επανένωση

Όταν άρχισε η βενζινάκατος να απομακρύνεται κάποιοι είχαν ήδη αρχίσει να φωνάζουν. Μια γυναίκα στρίγγλιζε κι ο άντρας που ήταν δίπλα της, το πιο πιθανό ο άντρας της, προσπαθούσε να την καθησυχάσει, μισό γιατί την λυπόταν.. μισό γιατί ντρεπόταν τους γύρω του. Ολονών τα μάτια, όμως, ήταν στραμμένα προς την βενζινάκατο, που όλο και γινόταν πιο μικρή...

Σχεδόν ολονών... τα μάτια του γιου του ήταν καρφωμένα πάνω του. Βουρκωμένα.. Όχι κλαμένα.. Τα χείλη του σφιγμένα... χλωμά απ' την πολλή πίεση. Τ' αγόρια δεν κλαίνε. Η μικρότερη αδερφή του, όμως, δεν είχε αυτούς τους περιορισμούς. Κανένας δεν της είπε ποτέ πως τα κορίτσια δεν κλαίνε. Και να της έλεγε δεν θα 'κανε καμιά διαφορά. Τεσσάρων χρονών παιδί που να καταλάβει τι είναι σωστό και τι λάθος; Γι' αυτό έκλαιγε.. Έκλαιγε δυνατά... Δεν ήξερε γιατί έκλαιγε, αλλά έκλαιγε. Ίσως να την είχαν τρομάξει οι φωνές των άλλων. Ίσως να την παρέσυραν τα κλάματα κάποιων γυναικών που ήταν μαζί τους. Τι σημασία είχε;

Όπως καθόταν σ' ένα κουβάρι σχοινί, άνοιξε την αγκαλιά του για να μπει μέσα η κόρη του. Εκείνη τον κόντεψε, τον αγκάλιασε κι έβαλε το κεφαλάκι της στον ώμο του. Κι αυτός μίλησε... Μίλησε σ' εκείνη αλλά κοιτούσε το γιο του. "Είναι εντάξει..." της είπε. "Μη φοβάσαι... Μην κλαις... Σε λίγο θα είμαστε μαζί με την μανούλα..."

Δεν ήξερε πολύ καλά να διαβάζει. Ήξερε ακόμα πιο λίγο να γράφει. Λίγες λέξεις όλες κι όλες. Τ' όνομα του... Τ' όνομα της γυναίκας του. Αυτά των δυο παιδιών του που τα λάτρευε. Κι είχε αρχίσει να μαθαίνει να γράφει και το όνομα του νέου παιδιού που ήταν στον δρόμο... "Σε μερικούς μήνες..." είχαν πει στα παιδιά τους "θα έχετε ένα αδελφάκι!" Κι αυτοί τσακώθηκαν αν θα ήταν αγόρι ή κορίτσι για ν'αποκτήσουν συντροφιά... Παιδιά...

Αλλά δεν τα χρειαζόταν τα γράμματα. Τι να τα κάνει; Δούλευε σε κάποιο εργοστάσιο χαλιών έξω από την Τρίπολη. Εργάτης. Ολημερίς φόρτωνε κιβώτια στα φορτηγά που πήγαιναν στο λιμάνι. Ήξερε να ξεχωρίζει το είδος, από τα σύμβολα που είχαν πάνω τα κιβώτια...

Είχε χάσει τη δουλειά του πριν τέσσερα, περίπου, χρόνια όταν το εργοστάσιο που δούλευε καταστράφηκε απ' τους βομβαρδισμούς των Αμερικανών. Δεν ήξερε γιατί τους βομβάρδιζαν. Ούτε τον ενδιέφερε, η αλήθεια να λέγεται. Κάτι είχε ακούσει πως ήθελαν να σκοτώσουν τον Γκαντάφι αλλά αυτός δεν έδινε δεκάρα. Έτσι κι αλλιώς με ή χωρίς τον Γκαντάφι το ίδιο θα 'τανε γι' αυτόν. Αν αντί ο Γκαντάφι, κάποιος άλλος έπαιρνε τα λεφτά απ' το πετρέλαιο, δεν θα 'κανε καμιά διαφορά στον ίδιο. Ούτε στην οικογένεια του...

Από τότε ήταν που προσπαθούσε να ζήσει την οικογένεια του με μικροδουλειές εδώ κι εκεί. Κάποτε τα έβγαζε πέρα. Κάποτε πιο δύσκολα. Αλλά πάντα έβαζε κάποια μικροποσά στην άκρη για να υπάρχουν αν χρειάζονταν κάποια στιγμή.

Κι αυτή η στιγμή ήρθε. Κάποιος τον πλησίασε μια μέρα καθώς γύρναγε μες στην αγορά ψάχνοντας για φτηνό φαΐ και τον ρώτησε αν ήθελε να πάει απέναντι. Εκεί που υπάρχουν πολλά λεφτά και μεγάλα καταστήματα και πολλές δουλειές. "Εκεί που δεν θα φοβάσαι ότι θα πεινάσεις ποτέ. Ούτε εσύ, ούτε η οικογένεια σου! Η Ευρώπη σε περιμένει!". Έτσι του είπε. Κι αυτός δεν ήθελε δεύτερη κουβέντα. Τον ρώτησε πως θα γινόταν αυτό κι ο ξένος του είπε πως το μόνο που είχε να κάνει είναι να βρίσκεται τη συγκεκριμένη ημερομηνία στις 10 το βράδυ στην τάδε παραλία. Μετά τον ρώτησε λεπτομέρειες για την οικογένεια του και όταν αυτός του τις έδωσε ο ξένος του είπε να φέρει μαζί του και 3000 δηνάρια. Έτσι κι έγινε...

Όταν σάλπαρε η φελούκα κάποιοι είχαν μείνει πίσω. Κλαψούριζαν γιατί τους άφησαν πίσω. Δεν είχαν μαζί τους τα λεφτά που τους είπαν.

Ο ίδιος όμως τα είχε μαζέψει μέχρι και το τελευταίο ντιρχάμ. Δεν ήθελε να ρισκάρει τίποτε. Έπρεπε να περάσουν απέναντι. Για να μην ξαναπεινάσει. Ούτε αυτός αλλά ούτε η οικογένεια του...

Το νερό είχε ήδη καμιά δεκαριά εκατοστά βάθος. Της χάιδεψε το κεφαλάκι κι αυτή σιγά σιγά άρχισε να ηρεμεί. Το κλάμα της γινόταν όλο και πιο σιγανό. Τον ρώτησε ψιθυριστά: "Σίγουρα μπαμπά; Θα ξαναβρούμε την μαμά μου;" κι αυτός έστρεψε το κεφάλι του και της φίλησε τα μαλλιά. "Σίγουρα αγάπη μου!" της είπε και γύρισε ξανά προς το γιο του και του χαμογέλασε...

Δυο μέρες μετά την καταστροφή του εργοστασίου που δούλευε ένας πύραυλος είχε πέσει πάνω στο σπίτι του. Ευτυχώς τα παιδιά του ήταν έξω στο δρόμο και παίζανε. Η γυναίκα του μαγείρευε....

είμαι 14 χρονών... νομίζω είμαι ομοφυλόφιλος...

Δεν το έχω πει σε κανένα. Ξέρω ότι ο πατέρας μου θα θυμώσει πολύ αν τον ρωτήσω. Κάθε φορά που γίνεται συζήτηση για τους ομοφυλόφιλους τα λόγια που λέει με πληγώνουν. Μα πιο πολύ με φοβίζουν. Δεν ξέρω τι θα μου κάνει αν του πω αυτό που νομίζω για μένα.

Έχω περάσει πολλές ώρες στο διαδίκτυο ψάχνοντας μια απάντηση. Γιατί είμαι έτσι; Είναι κάτι που θα περάσει; Μπορώ να το ξεπεράσω;

Κάποιοι λένε είναι αρρώστια. Άλλοι λένε ότι είναι "πάθος" και πρέπει να το πολεμήσω. Άλλοι λένε ότι το έφερα μαζί μου και δεν μπορώ να κάνω τίποτε γι' αυτό. Εκτός, υποθέτω, απ' το να το κρύβω... Θα μπορέσω να το κρύβω πάντα;;

Πολλές φορές σκέφτομαι πως ίσως θα πρέπει να βρω το κουράγιο να κάνω ότι έκανε ο Βαγγέλης. Θυμάμαι πόσα καλά λόγια γράφτηκαν γι' αυτόν μετά που βρέθηκε νεκρός. Θα βοηθούσαν αν τα άκουγα τώρα.... Δεν νομίζω ο Βαγγέλης να κατάλαβε κάτι απ' όλα αυτά, μετά τον θάνατο του.

Το περασμένο Σάββατο έγινε η παρέλαση για την "υπερηφάνεια". Δεν πήγα. Φοβήθηκα να πάω γιατί μπορεί να μ' έβλεπε κάποιος γνωστός μου και να το πει στον πατέρα μου. Αλλά δεν κατάλαβα γιατί το ονόμασαν "Πορεία Υπερηφάνειας". Δεν νοιώθω περήφανος... Νοιώθω άτυχος. Νοιώθω δυστυχισμένος. Νοιώθω φοβισμένος. Νοιώθω σκάρτος.

Πέρασα πολλή ώρα διαβάζοντας σχόλια στο Sigmalive για την παρέλαση... Ένοιωσα τόσο θυμό. Και πόνο.. πολύ πόνο. Ήθελα να φτιάξω ένα ψεύτικο προφίλ και να τους βρίσω όλους... όχι όλους, εννοώ αυτούς που έγραφαν άσχημα πράγματα. Αλλά μετά σκέφτηκα πως αν το έκανα θα ήμουν το ίδιο με αυτούς. Μια κακή ψυχή που χαίρεται να πληγώνει τους άλλους...

Γι΄ αυτό τα έγραψα εδώ...

Κάποιος έγραψε:

οτι ποιο χειροτερη μαλακια εχω δει τι παει να πει ειμαι υπερηφανος που ειμαι γκει? πρεπει τζαι γω να ειμαι υπερηφανη που ειμαι στρειτ? οπως ειπε ο μακαριτης george carlin "υπερηφανεια πρεπει να νιωθεις για κατι που πετυχαινεις η αποκτας με τον κοπο σου, οχι για κατι που σου προεκυψε απο το τυχαιο γεγονος της γεννησης" να εισαι ο ευατος σου και να εισαι ευτυχισμενος με το τι εισαι.

Αυτό νομίζω κι εγώ. Γιατί να είμαι περήφανος για κάτι που όλοι μισούν; Αυτό που είμαι ή που νομίζω ότι είμαι, είναι κάτι τόσο κακό, τόσο αηδιασμένο... Πώς μπορώ να νοιώσω περήφανος;;;

Ego xerw o Theos ekame ton.Adam kai tin Eva. Enekame ton Gavala kai ton Kontsita.. Xwris na prosvallo kanena pou to,lalw

Μακάρι να μην ήμουνα εγώ, να μην ήμουνα όπως είμαι. Δεν θέλω να είμαι η Κοντσίτα.

mesa pou ena aplo sample 15 comments vlepeis kai analieis apolita tin kipriaki koinonia..pioi agapoun..pioi apodexontai pioi misoun je pioi akoun..to paradokso einai oti jinoi pou misoun en jinoi pou en ka8e kiriaki stis ekklisies..kata ta alla Agapate allilous:)

Υπάρχουν και καλοί άνθρωποι. Αν ήταν αυτός πατέρας μου ίσως να μην φοβόμουν να του μιλήσω. Μπορεί να είχε κάποιο τρόπο να με βοηθήσει. Να σταματήσω να νοιώθω τόσο απαίσια για τον εαυτό μου.

 Έλεος ποιον ο θεός θα σας κάψει ανωμαλοι που θεωρείται φυσιολογικό άντρας με άντρα και το αντίθετο

Αν θα με κάψει ο θεός παρακαλώ να το κάνει ΤΩΡΑ. Δεν θέλω να συνεχίσω να ζω νοιώθοντας πάντα τόσο φόβο να μην αποκαλυφτώ. Αν με ακούει ο θεός ας με γλιτώσει. Δεν είναι αυτός που με έκανε έτσι; Γιατί να υποφέρω για κάτι που δεν φταίω;

ΑΝ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΙΝΟΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ. ..ΕΙΣΉΓΗΣΗ ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΙΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΕΧΟΥΝ ΠΟΡΕΙΑ ΟΙ ΠΠΟΥΣΤΗΕΣ! !!...

Γιατί νοιώθουν τόσο έντονη την ανάγκη να πληγώσουν άτομα όπως εμένα; Τι τους έχω κάνει; Πώς τους έχω ενοχλήσει; Αν υπάρχει θεραπεία για την "αρρώστια" μου να μου την πουν...

Δεν σας φτάνουν όλα τα υπόλοιπα τρέχετε στους δρόμους με πορείες. Πραγματικά είστε τόσο περήφανοι που σας πηδάνε από πίσω; Δεν προχωρώ στις άλλες πτυχές του θέματος.

Δεν ξέρω τι σημαίνει να με "πηδάνε από πίσω". Δεν έχω εμπειρία στο σεξ. Όσες φορές το σκέφτομαι θυμώνω με τον εαυτό μου. Ντρέπομαι για μένα...

Ρε εννα μας κάψει ο θεός...Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΣΙΑΙ Ο ΠΟΥΣΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΙΜΙΑ

Αν με ακούει ο θεός.. ξανά.. ΞΑΝΑ ΖΗΤΩ ΝΑ ΜΕ ΚΑΨΕΙ. Δεν αντέχω άλλο να νοιώθω τόσο μόνος μου...

πορεια ντροπης,αρρωστια και βρωμιας..

Πουστηδες και παλληκαρια γιναμε μαλλια κουβαρια.Μαγκια κλανια και κωλο φινιστρινι,

Ρε πουστιδες μην κουνιεστε πολυ και προκαλεσεται κανένα σεισμό γατί θα σας βάλουμε σελλα στα ποδήλατα .Και εγω δεν είδα κανένα να κάνει πορεία για να διαφημίσει τα προσόντα του . Μάλλον για να εμπεδοσετε την λόξα σας βγενετε στους δρόμους .

Αν ήμουν γιος αυτού θα μου έλεγε άραγε αυτά τα πράγματα; Ίσως να μ' έδιωχνε από το σπίτι. Ίσως να μ' έδερνε.. Γι' αυτό φοβάμαι να μιλήσω στον πατέρα μου. Νομίζω η μητέρα μου κάτι έχει καταλάβει...

Kremalla stus "perifanous" !!! Perifania einai na polemiseis gia ti patrida s gia tin oikogeneia s gia ti thriskeia s! Apo pote to krevati t kathe anomalou egine perifania??? Mpourdella e mpourdella! Etsi na vrethei enas tromokratis k na kamei epithesi autoktonias opws en mazemenoi na katharisei o topos!!!

Δεν νοιώθω περήφανος... Δεν νοιώθω περήφανος... ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΩ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ... Ντρέπομαι γι' αυτό που είμαι!!!! Θέλω να μην είμαι αυτό που είμαι!!!

ΒΡΕ ΟΥΣΤ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΣΑΣ ΠΟΥΣΤΑΡΕΣ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ!!

Eleos re paithkia prepei diladi na prospathoun toso polla na mas epivaloun tin omofilofilia os kati to fisiologiko. Eginan oules oi ekpompes, seires, tainies akoma tsie i eurovision gemates omofilofilous. Tora kamnoun tsie parelaseis me to onoma Pride. Den mporoun na katalavoun oti me touta ta rezilikia einai oi idioi pou prokaloun to kosmo na tous enantionete. Exoun tosin megali anagki na ginoun apodektoi pou ti koinonia pou sto telos kamnoun tountes m@l@kies tsie girizoun oula enantion tous. I parelasi ginete kathara gia tes anasfaleies pou niothoun kserontas oti sti pragmatikotita oti to na eisai omofilofilos den einai toso normal oso theloun na pistefkoun allios den tha ginetoun tosi fasaria.

Έχω πολλή ανάγκη να γίνω αποδεχτός! ΜΑΚΑΡΙ να μπορούσα να αλλάξω αυτό που είμαι. ΜΑΚΑΡΙ να μπορούσα να νοιώσω κι εγώ όπως οι άλλοι συμμαθητές μου που μιλούν για τα κορίτσια και τι θα ήθελαν να κάνουν μαζί τους. Δεν νοιώθω το ίδιο. Γι' αυτό νομίζω ότι είμαι ομοφυλόφιλος...

Ξυπνατε ρε με τοσα πουσταρελια που εγεμοσεν ο τοπος που θελουν και να ηοθετισουν και μωρα σε λιγα χρονια ο τουρκος θα μας πιασει οχι με πολεμο αλλα με την πουτσα του αισχος ντροπη αηδια θελετε και παρελαση τρομαρα σαςασιχτηρ ολισωβαλλομενοι

Δεν γνώρισα ποτέ αυτό τον άνθρωπο. Κι όμως με βρίζει. Γιατί;;;

Μην ακούτε τι σας λένε και κρύβονται πίσω από περηφάνιες και δήθεν δικαιώματα, όλα αυτά τα ΛΟΑΤΙ θεωρούν εμάς τους υπόλοιπους κρυφές αδελφές και ο απώτερος τους σκοπός είναι να μας πηδήξουν κανονικά και με τον νόμο. Παράδειγμα χουφτώνω εγώ στη δουλεία την γκόμενα και θεωρείται σεξουαλική παρενόχληση, με χουφτώνει έμενα ο πουστης και λέει αχχ ωχχ sorry λάθος.. Κάτσε τώρα να βρεις το δίκιο σου και αποδείξεις σεξουαλική παρενόχληση αφού νε μεν είναι πουστης άλλα η ταυτότητα του λέει άρρεν. Ξυπνάτε ρεεε!!!

Κι η δική μου ταυτότητα λέει "Άρρεν". Όταν νοιώθω όπως νοιώθω δεν είμαι πια αρσενικός; Το φύλο εξαρτάται από το πως νοιώθει κάποιος για το άλλο φύλο; Νοιώθω τόσο συγχυσμένος...

Από πότε μία πορεία επαίσχυντης παρακμής βαφτίζεται περηφάνια?

Anti na xwnounte e na fkoun tze stous dromous. Uperifanoi ??? Ate re pou tzame

Προσπαθώ να κρυφτώ... Πόσο καιρό θα τα καταφέρνω... Ήδη οι άλλοι συμμαθητές μου άρχισαν σιγά σιγά να έχουν φίλες. Υπάρχει μια κοπέλα που νομίζω ότι της αρέσω. Κι εμένα μου αρέσει αλλά σαν φίλη...

Bravo epitelous ena bima mprosta oso afora tin eleutheria sto dikaioma tou jathe anthropou na einai auto pou einai xoris na ntrepete auto pou einai k auto pou kanei!! O kathe anthropos ofeili na sevastei ton sinanthropo tou xoris na ton katakrinei!!!

Πολύ λίγα σχόλια μ' έκαναν να νοιώσω καλά. Αυτό ήταν ένα. Αν αυτή η κυρία ήταν η μητέρα μου θα ήμουν ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ!!!!

ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΝ ΟΙ ΑΝΩΜΑΛΟΙ ΟΙ ΜΑΖΟΧΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΑΔΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΝΑ ΞΕΣΑΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΩΓΛΕΝΤΗΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΨΩΛΑΡΠΑΧΤΡΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΥΤΣΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥΣ , ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΕΚΤΙΚΑ

Τι του έκανα; Γιατί με μισεί τόσο πολύ;;;;;

Egemose i anthropotita me poustides ke anomalous...poli orea koinonia......................................................................................

Ego xero gia ton adam ke tin eva. Oxi ton mitso ke ton taki. Ntropi xeftilismenoi. Pioi pu sas parevrethikan se ethnikes giortes? Pioi parelasan se autes? Oles oi arrosties xalali sas. Koinonia skarti.

Γιατί παρακαλά να αρρωστήσω; Δεν με φτάνει το μαρτύριο που περνώ; Γιατί να μου εύχεται όλες οι αρρώστιες χαλάλι μου; Γιατί χαλάλι μου; Τι κακό έκανα;;;;

Akoma koimomaste oi Ellines orthodoxoi ama xipnisoume omos den tha xerete pou na kriftite.

Πολλές φορές προσευχήθηκα στον θεό να με βοηθήσει. Να με γλιτώσει. Να με αλλάξει ή να με πάρει κοντά του. Δεν φταίω εγώ. ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ!!!

ΠΡΟΤΙΝΩ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ:ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΥ ΑΠΑΤΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ 10ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΗΔ@@@ΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΜΟΥ...

Αυτή η κυρία συνέχεια μιλά για την "αγάπη του Χριστού"...

Den exw kanena provlima pws tin vriski o kathenas sto krevati tou.alla anti na kanoune poria pou edw kai 41 xronia kratane to miso nisi mas i vromoskili,anti na kanou poria pou tosos kosmos eine anergo.vgika stous dromous na fonaxous pws pidiounte.ELEOS
PSOFO TERATA TOU OZ

επιατετο τζε εκαματετο μοδα στα αναθεμα τζαι που τζαμε τζε τζι παγιο ανομαλοι ΠΟΥΤΑΝΟΠΕΔΑ

Δεν φταίει η μητέρα μου γι' αυτό που είμαι εγώ... :(

perifanoi je i GONIOI sas re pustrakia! ISASTE PUSHTIES KATSETE MES TA KREVATHKIA SAS NA PITHKIESTE..TORA I PORIA GIATI GINETE ENA PELLANW!!

OXI!!!!!!!!! Οι γονείς μου δεν θα ήταν περήφανοι αν μάθαιναν για μένα................ :(

Psofo re poustoukia

Αυτό παρακαλώ για μένα κάθε πρωί που ξυπνώ και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ. Να βρεθεί ένας τρόπος να γλιτώσω. Φοβάμαι να πεθάνω. Δεν ξέρω πως να το κάνω. Ψάχνω να βρω πληροφορίες πως μπορώ να πεθάνω χωρίς να πονέσω. Δεν τον αντέχω τον πόνο. Νομίζω τα φάρμακα είναι ο καλύτερος τρόπος.

Ξέρω ότι όταν πεθάνω οι γονείς μου και η αδερφή μου θα στενοχωρηθούν. Αλλά νομίζω ότι θα στενοχωρηθούν πιο λίγο από το να μάθουν τι είμαι. Γιατί αυτό θα γίνει μια φορά και θα τελειώσει. Δεν θα χρειάζεται να ζήσουν μια ζωή και να ντρέπονται για μένα. Δεν θέλω να βασανίζονται άλλοι για μένα. Δεν θέλω να πληγώνονται άλλοι για μένα. Αν εγώ είμαι σκάρτος ΕΓΩ πρέπει να φύγω...


ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ ........................... :( :( :( :(