μαύρου ιούλη παράφραση ...

Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη

περπατώντας η Δόξα μονάχη

δεν μπορεί να κρατήσει το κλάμα,

το βουβό μοιρολόι στη ψυχή

στη σκηνή έν' ανείπωτο δράμα

δίχως τέλος και δίχως αρχή.

Στα Ψαρά που Ψαρά πια δεν μοιάζουν

τα παιδιά τους μανάδες φωνάζουν

να ξεχάσουν πως είν' καλοκαίρι

γιατί βάσανα ήρθαν πολλά

και κανέν' απ' αυτά πια δεν ξέρει

αν ξανά θα 'ν' ποτέ τους παιδιά

Κουρασμένη η Δόξα από ώρα

περπατάει στην έρημη Χώρα

και δεν ξέρει που νά 'βρει βοήθεια

ποιος ο ξένος και ποιος ο δικός

ποια καρδιά κρύβει τάχα στα στήθια

ο αδελφός που 'ναι τώρα εχθρός

Και καθώς ζαλισμένη γυρίζει

κει που θάνατος μόνο μυρίζει

συναντά ένα φίλο χαμένο

που τον είδε πριν χρόνια πολλά

σαν τον μάζεψε μισοκαμμένο

από κάποιου βουνού την πλαγιά

"Στα Ψαρά τι γυρεύεις Γρηγόρη;"

τον ρωτά η πανέμορφη κόρη

κι ο Γρηγόρης γυρνά, την κοιτάει,

κι απαντά με πνιγμένη φωνή

"Δόξα τέλειωσ' αυτό τώρα, πάει

Τα Ψαρά δεν είν' τούτη η γη"

"Όλους όσους θωρείς σκοτωμένους,

πληγωμένους, ξεριζωμένους

Είναι μόνο ότι έχει απομείνει

Στων Αγίων το Άγιο νησί

Από κείνου του Ιούλη το καμίνι

που την Κύπρο αφήσαν' μισή.

Ψάξε βρες ποιοι απ' όλους αξίζουν

στο πλευρό σου μαζί να βαδίζουν

ποιοι πολέμησαν για να τη σώσουν

απ' τα χέρια χιλιάδων εχθρών

και ποιοι θέλησαν να την προδώσουν

οι φονιάδες των αδερφών.

Τούτα είπε ο ήρωας κι εχάθη

για εκείνου του Ιούλη τα λάθη

που ακόμα τον Τόπο πονάνε

κι είναι πόθος γενιών δυνατός

στα χωριά που αφήσαν να πάνε

να ξανάβρουν στη νύχτα το φως

Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη

ειν' η Δόξα ακόμα μονάχη

κι ένα δάκρυ αφήνει να πέσει

στην καμμένη κατάξερη γη

γιατ' η Κύπρος την έχει πονέσει

σαν να ήταν δικό της παιδί...